Al met al een verrassende plot

waaruit eens te meer blijkt dat mensen heel erg ver gaan om de problemen waarin ze verzeild zijn geraakt op te lossen.,Doug Magee heeft als persfotograaf, fimproducent en scenario- en kinder-boekenschrijver gewerkt. Zijn foto’s zijn in toonaangevende tijdschriften en kranten gepubliceerd. Hij maakte een aantal films en schreef 2 boeken: een over ter dood veroordeelde gevangenen (Slow coming dark) en een ander over de families van slachtoffers van moord (What murders leave behind). Neem nooit afscheid is zijn thrillerdebuut.
Sarah, het 9-jarige dochtertje van Lena en David gaat naar zomerkamp. Zij wordt thuis opgehaald door een busje van het kamp. Een half uur later komt er opnieuw een busje en wordt er aan Lena gevraagd of Sarah al klaar is om mee te gaan. Als Lena meedeelt dat Sarah al opgehaald is, ontstaat er in eerste instantie verwarring en daarna, als duidelijk wordt dat er iets niet klopt, paniek.
Later blijkt dat er buiten Sarah, nóg 3 andere kinderen door het eerste busje zijn opgehaald: Linda Rostenkowski, Franklin Walker en Tommy Williams. Op het moment dat duidelijk wordt dat de kinderen ontvoerd zijn, wordt de politie gewaarschuwd en wordt de zoektocht naar de kinderen gestart.
Het verhaal in Neem nooit afscheid wordt vanuit 3 perspectieven verteld: het verhaal van de ouders, het verhaal van de kinderen én het verhaal van de ontvoerders.
De onmacht, angst, onzekerheid en paniek die heerst onder de ouders, wordt het best beschreven aan de hand van de gevoelens van Lena en deels van David. De situatie van de ouders van de andere kinderen treedt iets minder nadrukkelijk op de voorgrond. De sfeer die er onder de kinderen heerst en zeker op het moment dat zij zich realiseren dat ze niet naar het zomerkamp gebracht worden, maar dat er andere plannen met ze zijn, had nóg iets beklemmender beschreven kunnen worden, waardoor het boek nóg meer aan spanning gewonnen zou hebben.
De sfeer tussen de ouders wordt er, naargelang de kinderen langer wegblijven, niet beter op. Men gaat elkaar argwanen en zelfs verdenken, men gaat zich ergeren en afvragen waarom bepaalde ouders zich niet zó druk lijken te maken als de anderen. Ook deze ontwikkelingen hadden nog iets verder uitgediept mogen worden.
Als dit boek ooit verfilmd zou worden (waar het zich overigens heel goed voor leent), zou de beklemming in alle mogelijke opzichten en situaties heel goed in beeld gebracht kunnen worden, waardoor het verhaal nog dreigender en spannender kan worden dan het al is.
Al met al is het een boek met een verrassend plot, waaruit eens te meer blijkt dat mensen heel erg ver gaan om de problemen waarin ze verzeild zijn geraakt op te lossen.
Het verhaal zit psychologisch gezien goed in elkaar en, ondanks de opmerkingen die hier en daar te plaatsen zijn, kan Neem nooit afscheid een goed thrillerdebuut van Doug Magee genoemd worden. Het feit dat ik zeker benieuwd ben naar zijn volgende boek, kan dit alleen maar beamen.