Meer een psychologische roman dan een thriller

Perfecte moeder is de eerste roman van Aimee Molloy. In dit boek heeft zij autobiografische aspecten gebruikt. Molloy was, net als een van de personages, ghostwriter en ook zij worstelde met het schrijven van een boek over het leven van iemand anders. Toen Molloy zelf kinderen had, wilde zij een roman schrijven over moederschap, maar dit resulteerde uiteindelijk in Perfecte moeder, een roman met een thriller-randje.  

In de proloog van Perfecte moeder is het moment gekomen dat Winnie moet bevallen. Ze krijgt een zoon, Midas. De vader, Joshua, is niet meer in beeld. Winnie komt vaak samen met andere nieuwbakken moeders om ervaringen uit te wisselen. Op de avond van de vierde juli wordt ook een bijeenkomst gepland, maar dan zonder baby’s. Voor Midas wordt door een van de andere moeders een oppas geregeld. Maar dan gaat het mis. De oppas valt in slaap en als ze wakker wordt is het bedje van Midas leeg; hij is weg. De politie ondervraagt de oppas en Winnie. Er wordt in eerste instantie gedacht aan ontvoering. Aangezien door de politie vanaf het eerste moment veel fouten worden gemaakt, nemen de andere moeders uit de ‘mamagroep’ het heft (deels) in eigen handen en zetten hun eigen onderzoek op poten. Zal het hen wél lukken om Midas te vinden?  

Het verhaal in Perfecte moeder begint goed met een aansprekende schrijfstijl, maar al snel daarna wordt het verhaal wat langdradig met een (te) uitvoerige beschrijving van het avondje uit en, na de verdwijning van Midas, de verhalen van onder meer Nell, Colette en Francie, de andere moeders uit de ‘mamagroep’. In aparte hoofdstukken doen zij elk hun verhaal over hun persoonlijke leven, hun verleden, hun werk en hoe zij de verdwijning van Midas ervaren. Deze verhalen zouden in feite de omkadering van het verhaal van Winnie en (de verdwijning van) Midas moeten zijn, maar ze voeren de boventoon en het verhaal van Winnie zelf komt nauwelijks meer aan de orde. Alleen krijgen we, tussen de andere hoofdstukken door, nog af en toe een korte update over hoe het met Winnie gaat.

De moeders uit de verhalen hebben allen zo hun problemen. Gebeurtenissen van vroeger die plotseling weer op de een of andere manier van belang worden, problemen met hun echtgenoten, hun baby’s en hun werk. Al deze problemen komen uitgebreid aan bod en vormen zo de hoofdmoot van het verhaal. Ook blijkt opeens iedereen wel een of meerdere geheimen te hebben en anders te zijn dan ze zich hebben voorgedaan. Wie kan er nog vertrouwd worden? Wie spreekt de waarheid? Wie heeft te goeder trouw gehandeld? Alle gebeurtenissen, alle reacties en alle uitspraken komen op losse schroeven te staan. En, wat is er nu eigenlijk écht gebeurd met Midas? Door alle geheimen en intriges blijft dit lang een groot vraagteken.    

De uiteindelijke ontknoping van de plot begint nogal abrupt en is niet echt spectaculair en overtuigend te noemen. En eigenlijk geldt dit voor het grootste deel van het verhaal. Het onderwerp, een kind dat verdwijnt, is om te beginnen veel gebruikt. Ontelbare boeken zijn er al over dit fenomeen geschreven. De aanpak en de uitwerking van het verhaal verschilt dan wellicht nog wel, maar zoals gezegd geeft dit net geen extra dimensie. Daarbij ontbreekt de spanning volledig, waardoor het boek meer als psychologische roman dan als thriller getypeerd kan worden.  

Een pluspuntje is dat de personages wel aansprekend en herkenbaar zijn, zeker voor jonge moeders. Hun angsten, onzekerheden, twijfels en de vraag of ze het wel goed doen, zal bij menigeen een bekend gevoel oproepen. Daarnaast zoeken ze allemaal naar een nieuwe balans tussen het moederschap, hun relatie en hun werk. En ook dat is uiteraard een bekend gegeven. De schrijfstijl is toegankelijk, waardoor het verhaal gemakkelijk leest. Helaas blijft het daar dan ook bij.