Een onlogische opbouw

Geert Libeer werd in 1961 in Roeselare geboren, maar woont al geruime tijd in Oostende. Schrijven is altijd zijn passie geweest, maar ook het grafische trekt hem aan. Zo schilderde hij zelf de cover van zijn boek. Libeer werkt sinds 1991 als kaderlid bij een grote verzekerings-maatschappij. Proces der schande is zijn debuutroman.
Ben is opgegroeid op een niet nader met naam genoemd eiland. Tweemaal per jaar worden alle 25-jarigen met een boot opgehaald en naar een, voor alle bewoners, onbekende bestemming gebracht. Ben is zo nieuwsgierig dat hij op zijn 24ste een poging doet om ongezien aan boord van het schip te komen, hetgeen hem lukt. Wat hij aan boord ziet en meemaakt grenst aan het ongelooflijke. Helaas voor he, weet hij nu te veel. Hij weet van de boot te ontsnappen en komt op een politiebureau terecht waar hij zijn verhaal doet. Later ontsnapt hij uit het politiebureau en vlucht weg. Hij vindt onderdak bij Laura, die hem helpt en gaandeweg ontstaat er een relatie tussen beiden. Ben vertelt Laura zijn verhaal en met de hulp van Marc, een vriend van Laura, willen beiden vluchten. Kort voor hun vlucht worden ze echter opgepakt.
Proces der schande is deels een fictief boek waarin tevens personen en gebeurtenissen uit het hedendaagse leven worden verwerkt. Dat het verhaal niet tot zijn recht komt, ligt mede aan de vrij onlogische opbouw. Het boek begint met het verhaal van Ben, maar op het moment dat Laura en Ben opgepakt worden, draait alles om het proces tegen Laura en wordt over Ben, uitgezonderd een paar verdwaalde woorden, totaal niet meer geschreven. In mijn ogen onbegrijpelijk. Ook het einde van het boek is verwarrend. Na de uitspraak tegen Laura wordt opeens het verhaal van Marc opgepakt en verder beschreven; iets dat niet echt toegevoegde waarde geeft. Hetzelfde geldt voor het addendum (het verhaal van Donald O’Leary).
Het door elkaar heen lopen van fictie en werkelijkheid maakt dat het verhaal niet echt overtuigend overkomt. De enige ‘moraal van het verhaal’ is dat de overheid c.q. regering er alles voor over heeft om haar idealen ten uitvoer te brengen en te verwezenlijken, al moeten ze over lijken gaan (wat in dit boek dan ook het geval is). Van een verdere meerwaarde is in het boek geen sprake.
Het Vlaams-Nederlands; het veelvuldig gebruik (zeker in het begin van het boek) van het woordje ‘er’ en de diverse typefouten in het boek zijn soms irritant te noemen en dragen zeker niet bij aan een prettig leesbaar verhaal. Proces der schande heeft mij dan ook niet weten te boeien. Integendeel zelfs. Al met al is het een zwak debuut van Geert Libeer. Jammer.