Het wachten is op deel 3

Let op: bevat spoilers van deel 1!

Linda Jansma behoeft als schrijfster weinig tot geen nadere introductie. En dan gaat het niet zozeer om het aantal boeken dat zij inmiddels geschreven heeft (Uitverkoren is haar tiende boek, in 7 jaar tijd!), maar meer om de indruk die zij maakt én achterlaat met deze boeken. Haar boeken hebben (bijna) allemaal een maatschappelijk thema en zijn vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen en dat maakt dat de boeken van Jansma herkenbaar zijn en toegankelijk voor een groot (lezers)publiek.

Uitverkoren is het tweede boek in de trilogie Cirkel van het kwaad. Schaduwkinderen vormde het eerste deel. Nu wordt het dus wachten op deel drie. Zelf zegt Jansma dat zij de plot voor Schaduwkinderen niet in één boek kon vertellen en er daarom maar een trilogie van maakte. 

Het verhaal dat begonnen is in Schaduwkinderen, wordt (groten)deels voortgezet in Uitverkoren. Jules Declerck is nog steeds op zoek naar de waarheid omtrent de moord op haar vader en nu haar broer Remi, die hiervoor 20 jaar gevangenisstraf heeft uitgezeten, ook dood in zijn huis is aangetroffen, wordt het alleen maar moeilijker om de ware toedracht te achterhalen. Ze stort zich opnieuw op haar werk want er dienen zich twee zaken aan. In eerste instantie is er weinig informatie beschikbaar, maar op het moment dat zich toch wat ontwikkelingen voor gaan doen, worden hier en daar voorzichtig wat tipjes van de sluier opgelicht.

Twee grote zaken beheersen het verhaal in Uitverkoren. De moord op de vader van Jules en, na de vrijlating van Remi, de dood van hemzelf én de zaken waar Jules als officier van justitie mee geconfronteerd wordt en die voor een groot deel te maken hebben met de sekte ‘Church of the chosen’ en hun leider Elijah Schillinger. Hier tussendoor lopen nog een aantal persoonlijke verhalen, niet alleen die van Jules, maar ook van collega’s en bekenden. Hierdoor switcht het verhaal vaker en wordt het vanuit verschillende perspectieven verteld. Daarbij grijpt Jansma ook terug naar het verleden en dan vooral naar de jeugdjaren van Jules. Ook Harry Simones (ex van Jules) speelt weer een belangrijke rol. Journalist als hij is, wordt hij nieuwsgierig door de informatie die hem ter ore komt en gaat zelf ook maar eens op onderzoek uit.

Jules is een boeiend personage, niet alleen om wat zij in het verleden al allemaal heeft meegemaakt, maar ook om het feit hoe ze daardoor geworden is wie ze nu is. De problemen die haar blijven achtervolgen en waar ze nog steeds niet mee af heeft kunnen rekenen, haar (tot nu toe) ongelukkig verlopen relaties en het werk dat haar helemaal opslokt.

Jansma schrijft stapje voor stapje naar de ontknoping toe en houdt de verhaallijnen daardoor spannend. Steeds komen er meer stukjes van de puzzel beschikbaar en groeit het verhaal, het krijgt steeds meer diepgang en de diverse verhaallijnen worden langzaam maar zeker aaneengeregen. Dit alles moet leiden tot de grote climax die ons in deel drie te wachten staat.

Het verhaal met betrekking tot de sekte is niet (meer) echt actueel en/of origineel te noemen, maar toch weet Jansma, door de manier van verweving in de andere verhaallijnen, hiermee weg te komen.

Zeker in het begin van het verhaal worden veel personages in een kort tijdsbestek opgevoerd en als je deel 1 niet gelezen hebt, moet je hier wel even de aandacht bij houden. Later, als het verhaal zich eenmaal verder ontvouwt, wordt het gemakkelijker om je écht op het verhaal zelf te gaan concentreren.

Met Schaduwkinderen en Uitverkoren zet Jansma twee thrillers neer die de opmaat moeten zijn voor een zinderende ontknoping. Nu is het afwachten hoe in het derde en laatste deel niet alleen de personages zich verder gaan ontwikkelen, maar ook op welke manier de zoektocht van Jules een einde zal krijgen.