Een veel te mager uitgewerkt verhaal

Van Henriette Hemmink (1957) zijn al meer dan honderd jeugdboeken uitgegeven, maar ook romans, korte verhalen, journalistieke teksten, filmscenario’s en hoorspelen. In haar autobiografie lezen we dat zij een filmische stijl van schrijven heeft en de kunst van het weglaten verstaat. Dit geldt zeker voor haar nieuwste boek, de thriller Vluchtig.

Cathelijne, een bekende Nederlander, heeft een ongeluk gehad waardoor ze in een rolstoel terecht is gekomen. Haar man, Sven, kan hier niet mee omgaan. Cathelijne merkt dat er een afstand tussen hen is ontstaan en besluit naar hun huisje op Ameland te gaan. In eerste instantie gaat Sven mee, maar Cathelijne geeft aan dat ze er verder graag alleen wil blijven. Dan ontmoet ze Ruben, die ook alleen naar Ameland is gegaan om een aantal zaken op een rijtje te zetten. Toch is de ontmoeting met Cathelijne niet geheel toevallig; hij wist namelijk dat zij op Ameland was. Een ontmoeting met Cathelijne moet wel heel belangrijk voor hem zijn.

Door de korte stukjes en de snelle perspectiefwisselingen aan het begin van het verhaal, voel je je soms een beetje zoekende. Je krijgt geen grip op het verhaal en door de summiere informatie, de verschillende stukjes zijn kort en bondig (er wordt geen woord te veel gebruikt), duurt het even voordat je een beetje in het verhaal zit.
Er lopen diverse verhaallijnen door elkaar heen. Je krijgt te maken met Cathelijne en Sven, Ruben en Lena, en een onbekende man op een kerkhof. Daarnaast maakt Hemmink nog plaats voor een mailwisseling tussen Cathelijne en Ellen, een goede vriendin.
De diverse stukjes binnen de hoofdstukken zijn vaak té beknopt. Er gebeurt te weinig en er wordt te vaak in herhaling getreden, zeker wat betreft de problemen tussen Cathelijne en Sven en die tussen Ruben en Lena. De gevoelens en gedachten van deze personen draaien in een cirkeltje rond en komen zo, ondanks dat ze soms enigszins de diepte in gaan, niet helemaal goed uit de verf. Het verhaal blijft hier veel te vaak in hangen. De mailwisseling tussen Cathelijne en Ellen, gebruikt om de gevoelens van Cathelijne inzichtelijk te maken, is niet zo’n goede keus en ook hier geldt weer dat de problemen die Cathelijne beschrijft en de (vaak) belerende adviezen van Ellen, elke keer een herhaling van zetten is.

Het verhaal van de onbekende man wordt op gezette tijden opgepakt, maar omdat er geen directe link is met het eigenlijke verhaal lijkt het soms of het er zomaar ‘tussen geplakt’ is, voor de afwisseling of wellicht om nog iets van spanning te creëren. Uiteindelijk blijkt dit verhaal wel degelijk van invloed te zijn, maar de manier waarop het in het boek is ingepast, had beter gekund.
Voor de plot geldt helaas hetzelfde verhaal: veel te summier en te magertjes uitgewerkt, maar in ieder geval wel in lijn met de rest van het verhaal.

Voor een thriller is Vluchtig niet spannend genoeg en het motief van Ruben om in contact te komen met Cathelijne is erg voorspelbaar. Mede hierdoor is het een boek dat nauwelijks weet te bekoren. Al zal dit een kwestie van smaak zijn.

Rest nog op te merken dat de diverse typefouten in het boek uitermate storend zijn.