Te weinig realiteitszin, te veel herhalingen

Linda Castillo heeft al meerdere boeken geschreven waarvoor zij ook diverse awards heeft ontvangen, zoals de ‘Daphne du Maurier Award of Excellence’ en ‘The Holt Medaillion’. Ook werd zij genomineerd voor de ‘Rita’. Een tijdje geleden begon Linda aan een reeks boeken met de vrouwelijke politiechef Kate Burkholder in de hoofdrol. Zwijgplicht is het eerste boek en Voor altijd stil het tweede. Breaking Silence wordt het derde boek. Met deze boeken beleefde Linda haar internationale doorbraak als thrillerauteur. Zij woont momenteel met haar echtgenoot in Texas.

In Voor altijd stil krijgt politiechef Kate Burkholder de taak om, samen met haar team, de moord op een amish familie - vader Amos Plank, moeder Bonnie en hun 5 kinderen - op te lossen. Kate, zelf ooit amish, kende de familie niet zo goed omdat ze nog niet zo lang in Painters Mill woonden. In eerste instantie worden maar weinig aanknopingspunten gevonden, tot de autopsie aantoont dat Mary, de vijftienjarige dochter uit dit gezin, zwanger was. Als Kate later Mary's dagboek vindt, wordt een en ander duidelijk over de problemen die hierdoor in het gezin ontstaan waren. Dan doet zich tijdens de begrafenis nog een merkwaardigheid voor: er blijkt nog een zoon te zijn, Aaron. Hij woonde al jaren niet meer thuis en had ook al meer dan drie jaar geen contact meer met zijn familie. Ook duikt agent John Tomasetti nogal onverwacht op. Hij is gekomen om Kate te helpen. Kate en John hebben eerder samen aan een zaak gewerkt en houden er sinds die tijd een nogal merkwaardige relatie op na. Op een dag wordt een usb-stick, die Mary in haar bezit had, op het politiebureau ingeleverd. Daarop zijn beelden van een verdachte te zien. Kate en John gaan de verdachte opzoeken, maar die heeft zelfmoord gepleegd. Er wordt wel veel bewijsmateriaal bij hem gevonden, en bijna iedereen denkt dat hiermee de zaak opgelost is, behalve Kate. Zij blijft intuïtief aanvoelen dat deze man niet de enige dader was, en daar blijkt zij gelijk in te krijgen...

Na het lezen van Voor altijd stil krijg je het idee dat het continue herhalen van onder meer de gruwelijkheden rondom de moorden en de steeds terugkerende informatie over de achtergrond van Kate, zelf afkomstig uit een amish gezin, een beetje te veel van het goede is. Vaak worden ook nog dezelfde quotes of quotes van gelijke strekking gebruikt en dat doet zeker afbreuk aan het verhaal. Kate heeft vroeger problemen gekend die zich nu lijken te herhalen bij Mary Plank. Ook hier wordt dikwijls naar verwezen. De leefwijze van en de problematiek binnen een amish familie wordt uit-en-te-na aangehaald. Op een bepaald moment weet je het wel en ben je er eigenlijk een beetje klaar mee. Zonde omdat, zoals ik al aanhaalde, dit alles het verhaal niet ten goede komt. Daarbij komt ook nog het gedrag van Kate en John. Zij doen beroepsmatig dingen die een rechtgeaarde politiechef of agent niet zou mogen of kunnen doen, en ze komen er nog mee weg ook. Dit gedrag komt niet waarheidsgetrouw of overtuigend over en je kunt er zo je vraagtekens bij plaatsen.

De personages van Kate en John zijn, buiten het soms onverklaarbare gedrag, redelijk neergezet. Kate, een politiechef die het moeilijk heeft op momenten dat er kinderen bij een zaak betrokken zijn, zeker in dit geval. Zij gaat onverminderd door in haar zoektocht naar de dader(s) en gunt zichzelf geen rust voordat ze gevonden zijn. John kampt nog steeds met de gevolgen van het feit dat zijn vrouw en twee kinderen twee en een half jaar eerder vermoord werden. Kalmeringspillen en drank zijn de redenen waarom hij een ‘verlofregeling’ aangeboden krijgt. Deze periode grijpt hij aan om Kate te helpen met haar zaak. De andere personages komen niet genoeg in beeld om uitgediept te worden.

Al met al een verhaal dat een beetje realiteitszin mist en door de vele herhalingen niet goed uit de verf komt. Hopelijk wordt dit in het volgende boek weer enigszins rechtgetrokken. Kate zou dit in ieder geval wel verdienen.