Weinig overtuigend Waaigat

Krijn de Best, geboren in IJmuiden, voltooide zijn studie psychologie in 1980 aan de Universiteit van Amsterdam. Hij bekleedde uiteenlopende functies. Zo was hij o.a. docent aan de Hogere Economische School in Amsterdam en directeur van zijn eigen trainings- en organisatieadviesbureau. Hij was werkzaam in Europa, de Verenigde Staten, het Verre Oosten en het Caribische gebied. Hij schreef voornamelijk vakliteratuur en studieboeken. Waaigat is zijn debuut als fiction schrijver en het eerste boek in de reeks Cura-crime thrillers. Bon Bini zal het volgende boek zijn dat in deze serie verschijnt.
Pieter in ’t Veld, getrouwd met Hillary en vader van een zoontje, is eigenaar van een aantal firma’s op Curacao. Hij start een aantal nieuwe projecten die hem, en zijn met zorg uitgekozen partners, veel geld op kunnen leveren. Maar, niet alles gaat van een leien dakje. Er doen zich problemen voor die Pieter niet altijd op een nette manier weet op te lossen.
Dan wordt er, jaren later, bij toeval een lijk gevonden. Het blijkt het lichaam van Pieter te zijn die vermoord is en daarna in het Waaigat is gedumpt. De politie van Curaçao neemt contact op met de recherche in Nederland en rechercheur Berk reist naar Curaçao om onderzoek te doen. Veel hulp is er niet te verwachten van de autoriteiten op Curaçao en ook van de zakenpartners van Pieter krijgt hij niet veel informatie los. Tóch zet Berk door en gaat verder met zijn onderzoek.
Het begin van het boek is nogal verwarrend, veel verschillende verhaallijnen lopen naast elkaar en door elkaar heen en De Best introduceert een overdaad aan namen. Het laatste deel van het boek wordt ietwat overzichtelijker en iets ‘rustiger’. Met name het deel van het boek waarin de periode na de moord op Pieter wordt beschreven. Het is het deel waarin Berk op Curaçao zijn onderzoek doet. Hij is een rustig, nauwgezet en plichtsgetrouw persoon die zich niet in de war laat brengen door alle verhalen die hij hoort. Hij volgt zijn gevoel en dat zegt hem dat er ‘iets’ niet klopt. Hij zet alles op alles om achter de waarheid te komen en ergert zich aan de ‘handen-boven-het-hoofd-houden’ mentaliteit van de Antilianen.
Ter verhoging van de sfeer maakt De Best gebruik van veel typisch Antilliaanse woorden en uitdrukkingen (en dan ook nog in Italic) hetgeen remmend werkt op het verhaalverloop. Daarbij komt dat er in het boek de nodige schrijf- c.q. typefouten te vinden zijn. Bijvoorbeeld Pag. 247: “Hij schepte graag op over de notaris die hij in zijn zak had. Niemand vertrouwd die kerel nu meer”. Pag. 274: “Dan wist die puritein in ieder geval wat er met zijn informant gebeurt was”. Wanneer taal in negatieve zin begint op te vallen, heeft de inhoud daar flink onder te lijden. En dat is helaas het geval in Waaigat.
De beschrijvingen van Curaçao en, in mindere mate, Aruba, plus de manier waarop de bewoners worden beschreven zijn gedegen en correct. Corruptie, steekpenningen, drugshandel, de manier waarop zaken ‘geregeld’ worden en mensen met elkaar omgaan, typisch de manier van leven en werken op deze eilanden. Wat dat betreft is duidelijk merkbar dat de schrijver zelf zo’n 7 jaar op deze eilanden leefde. Hij is als het ware een ervaringsdeskundige.
Deze kennis van zaken maakt gelukkig nog een klein beetje goed aan het boek dat naar mijn idee verder weinig indrukwekkend is. De schrijfstijl, de opbouw van het boek, een nogal bruuske overgang van deel I naar deel II en vooral een behoorlijk onbevredigend slot, stemmen niet tot blijdschap. Alles bij elkaar een teleurstellend boek.