Ze heeft door met dit boek meerdere verhalen en genres aan elkaar te verbinden iets unieks gecreëerd.

Jet Nijland stond afgelopen zaterdag ook op het podium, voor de tweede keer. In 2023 stond ze op het podium met haar boek Zwaluwdans. Helaas ontving ze geen hoofdprijs maar wel uitgebreide positieve jurycommentaren over haar boek Als de sterren fonkelen.

“
Als de sterren fonkelen, een titel dat klinkt als een gedicht maar het is een zin dat als een rode draad door het verhaal loopt en het verhaal iets extra’s meegeeft.
Als de sterren fonkelen gaat over twee jonge stellen; het ene stel is Bram en Saar die door de oorlogsjaren heen alles proberen om maar contact te blijven houden. Een ontroerend verhaal over de opa van Nijland die in een werkkamp heeft gezeten in Duitsland van 1942 tot het einde van de oorlog.
Het andere stel gaat over Liz die de geschiedenis van haar opa uit wil zoeken met haar geliefde camper Luna. Als de spontane Tom mee gaat op deze emotionele reis maken ook zij een bijzondere tijd door waarin heden en verleden door elkaar lopen.

Dit is het eerste verhaal dat Jet Nijland over haar familie geschreven heeft en dat heeft ze wel gedaan in het genre dat haar als auteur het meest vertrouwd is; Feelgood
Ze heeft door met dit boek meerdere verhalen en genres aan elkaar te verbinden iets unieks gecreëerd. En bewezen dat ze echt schrijftalent bezit waardoor de lezer nieuwsgierig waar ze ons in de toekomst mee zal verrassen.
De personages, hun emoties en hun belevenissen volgen elkaar snel op waardoor het boek snel leest maar regelmatig wordt er teruggebladerd omdat een net gegeven boodschap dan echt binnenkomt. Een roman om met aandacht en plezier te lezen.
Op een gegeven moment is de afloop van het verhaal wel duidelijk maar dan zijn er nog heel veel verrassende elementen en wordt de spanning niet losgelaten. De personen Bram en Saar hebben dan al zo’n mooie indruk achtergelaten dat de lezer moeite heeft om ze na het verhaal los te laten.
Het is naast een persoonlijk verhaal ook een verhaal met een boodschap, dit gaat overeen hele groep mensen, dwangarbeiders, die tijdens en na de bezettingsjaren 40-45 ook niet goed zijn behandeld, niet door de Duitsers maar ook niet door hun landgenoten. De argwaan straalt ervan af.
Dat oorlog tot meerdere generaties door kan werken blijkt ook door de verhalen van Liz. Hier vestigt Nijland ook aandacht op en dat is hard nodig. Het verhaal van Liz en haar vader wordt in kleine details gedeeld maar als hetgeen dat de lezer vreest dan ook echt gebeurd is er zo’n explosie van emoties….. Dit is weer zo’n boek dat met tissues verkocht zou mogen worden. Maar na de emoties komt de kracht van de hoofdpersonen zo mooi naar voren en is het verhaal helemaal rond.
Alleen….Hoe zou het nu met Liz verder gaan?????