Het is een boek dat hoop laat zien als je maar door blijft lezen.

James Norbury is schrijver en kunstenaar en hij inspireerde mij en miljoenen andere lezers met Grote Panda en Kleine Draak en De reis van de wijze kat. Dat komt vooral door de boodschap die in deze boeken zit.

Waar de boeken van Grote Panda en Kleine Draak over vriendelijkheid, hoop en veerkracht gaan, is het thema in dit boek verdriet, verbondenheid en groei.

Het boek begint bij De dageraad. En gaat verder de nacht door. Tot het dag wordt.
Amaya, een jonge hond gaat op zoek naar haar ouders maar komt dieren tegen die er wel op lijken maar het niet zijn en een spannend moment volgt. Hierna vervolgen ze samen hun weg en raken in gesprek over mooie thema’s.
Ze volgen de maan omdat Amaya zeker is dat ze zo haar ouders terug zal vinden maar wat als de maan weg gaat?

“Als we ons alleen maar zorgen maken over het resultaat en wat anderen ervan zouden vinden verliezen we datgene wat zo heerlijk is aan een creatief proces.”

Het boek is een parel, mooi uitgevoerd met stevige pagina’s een leeslint en een linnen band.
Maar het gaat om de inhoud:
Norury neemt de rust en de tijd om zijn verhaal te vertellen. Hij laat eerst personages kennismaken met de lezer en hun verhaal vertellen. Een verhaal waarin mooie thema’s naar voren komen; Hij laat daarbij een personage geen woord zeggen maar ondertussen zoveel vertellen…..gewoon door er te zijn.
De auteur vertelt zelf in het nawoord over het effect dat het schrijven van het boek op hemzelf had, hij stelt zich heel open op en komt hierbij dichtbij de lezer.

Het verhaal van de hond, de wolf en de maan gaat over keuzes maken. Gaat over samen zijn en afscheid nemen en nieuwe ontmoetingen. De eerste ontmoeting is een spannende, de hond wordt gered door de wolf maar deze keuze bepaalt hun beider weg verder door het boek.
Met een enkele zin komen de verschillende levensvragen en thema’s aan bod.
Ondanks de soms verdrietige teksten is het geen verdrietig boek. Het is een boek dat hoop laat zien als je maar door blijft lezen.
Het verhaal gaat over alleen verder gaan en anderen achterlaten, een thema dat heel mooi en fijntjes uitgelegd wordt door het vertellen van de wolf aan de hond.
Alles wordt in mooie rustige woorden en zonder veel omhaal verteld. Een stijl die kenmerkend is voor Norbury, hij vertelt echt een verhaal.
Het zijn goed bruikbare teksten die mensen kunnen toepassen om elkaar te bemoedigen of om zelf bij stil te staan.