Een mooi boek vol humor, wijze lessen voor alle lezers.

Ik heb tijdens het lezen een aantal keren hardop gelachen om daarna een zakdoekje te moeten pakken tegen de schrik.

Kees Postma is voorganger van de Vrije Batisten Gemeente Burgum en werkzaam voor European Christian Mission, Hij schreef eerder de boeken De retraite en De hemel op aarde conferentie. Dit boek is een prequel op de andere twee boeken.

Twee kinderen ruimen het huis van hun vader, de overleden dominee Martinus, dominee in Zwagerheide en mentor van zijn stagiaire David Keizer. Zij komen op zolder een kist met dagboeken tegen en beginnen te lezen. Eindelijk komen ze achter Het Grote Verhaal waardoor hun jeugd anders zou lopen dan verwacht.

Een dominee in diskrediet, een wispelturig gemeentelid, een stagiaire die anders tegen zaken aankijkt en een huwelijk dat op knappen staat. Mooie onderdelen die zorgen voor een verhaal dat zowel hilarisch als ontroerend beschreven kan worden.
Het boek speelt zich af voor het boek De retraite en Kandidaat Keizer komt in de andere boeken ook weer terug, het leest als een serie.

Waarom schrijft iemand een fictief verhaal over een dominee die beschuldigd wordt van grensoverschrijdend gedrag? Die keuze heeft Postma gemaakt omdat hij de cancelcultuur waar ‘we’ ons momenteel in bevinden aan de kaak wil stellen.
Een gerucht en iedereen schaart zich erachter. En de voorganger wordt voor zijn leven ‘persona non grata’ Natuurlijk, verkeerd gedrag moet worden gestraft maar is alles wel wat het lijkt?
Dit verhaal dat zo beschreven is dat het non fictief lijkt te zijn is omhuld met grappige anekdotes en wijze lessen van een dominee en zijn stagiaire, wie is op een gegeven moment de meest wijze van de twee.
Postma heeft ervoor gekozen om de persoon om wie het gaat pas na zijn dood aan het woord te laten, een mooie manier om een verhaal te vertellen. Hij is ontzettend droog qua humor en kan zeer beeldend en altijd met respect maar met een satirische ondertoon de situaties beschrijven. Ik heb een aantal keren hardop gelachen om daarna een zakdoekje te moeten pakken tegen de schrik.
Het beste is tot het laatst bewaard, dat geldt zeker voor het laatste hoofdstukken want die komen echt binnen, en de nieuwsgierigheid naar De retraite is gewekt. Een mooi boek vol humor, wijze lessen voor alle lezers.