Een filmisch geschreven en indrukwekkend verhaal dat een inkijkje geeft in de levens van de mensen van toen.

Sarah Sundin schrijft graag verhalen over de Tweede Wereldoorlog, een onderwerp dat mede door haar familiegeschiedenis fascineert. Haar grootvader was legerarts en haar oudoom zat bij de luchtmacht. Eerder schreef ze De roeier van Kopenhagen en ik las eerder De boekhandel van het verzet.

“Ze staarde hem met een verwilderde blik aan. Maar ze was veilig, gelukkig.”

Aleid van der Zee vlucht met haar man en zoontje van Nederland naar familie in Engeland. Ze komt echter alleen aan. Verbeten om haar zoontje terug te vinden zoekt ze door een verscheurd land dat elke nacht wakker ligt en opstaat met de puinhopen van weer een aanval van de Duitsers. Ze begeven zich midden in de zgn Blitz. (een aanhoudende reeks bombardementen door de Duitse luchtmacht op Britse steden tijdens de Tweede Wereldoorlog) Veel kinderen zijn geëvacueerd naar het platteland wat haar zoektocht erg moeilijk maakt. Dan komt er hulp uit onverwachte hoek, de journalist Hugh en hij helpt haar meerdere obstakels te overwinnen. In deze situatie proberen ze antwoorden te vinden op veel vragen maar vooral te ontdekken waar het zoontje van Aleid is.

Er zijn heel veel boeken en verhalen over de Tweede wereldoorlog maar ik las er tot nu toe weinig over de Blitz in Engeland. De chaos van bombardementen, luchtalarmen en een dreigende inval van de Duitsers maakt dat alles moeilijk gaat.
Daartegenover staat de wanhoop van mensen, met nadruk op moeders. Kinderen die meegegeven werden aan vreemden en die ze jaren niet zouden zien.
Sundin weet de hoofdpersonen kort te introduceren door de lezer gelijk met hen op pad te sturen. De snelheid van het eerste hoofdstuk vindt de lezer terug in het hele verhaal. De druk van de overheid op de BBC in deze dagen was bij veel lezers onbekend net als meerdere thema’s die in het boek aan de orde zijn.
Ondanks het toevoegen van verschillende thema’s die een rol spelen tijdens deze periode blijft Sundin haar verhaallijn trouw. De spanning is op elke bladzijde aanwezig.
Door het toevoegen van een specifiek uiterlijk kenmerk van het zoontje van Aleid wordt het verhaal een stuk geloofwaardiger.
De lezer gist soms tussen wat fictief is en wat niet. Zo mooi en realistisch zijn de verhaallijnen. Op sommige momenten sprongen de tranen in de ogen. Sundins schrijfstijl heeft wel wat van de directheid van Aleid.
Sundin laat de personages ook hun eigenaardigheden hebben, zo staat de Hollandse directheid van de een recht tegenover de Engelse stijfheid van anderen. De gewoontes die Aleid heeft om alles onder controle te houden, te tellen en te tikken maakt van haar een wat neurotische vrouw die een volle rugzak heeft. Hugh probeert zich af te zetten tegen de censuur en gaat ook op zoek naar de waarheid. Is elk verhaal een leven waard? Maar samen proberen ze te helpen waar kan.

De radiomaker van Londen is een filmisch geschreven indrukwekkend verhaal dat een inkijkje geeft in de levens van de mensen van toen.