Lezersrecensie
Een meeslepend tweede deel van een tweeluik in een ontroerende serie rondom dat ene pension dat veel lezers nooit meer zullen vergeten.
Ellie Dean woont en werkt in een klein dorpje op het platteland van Engeland, waar het rustig genoeg is om zonder afleiding te kunnen schrijven.
Ze schreef onder andere deze serie die uiteindelijk uit achttien delen waarvan er nu negen zijn vertaald in het Nederlands, het tiende deel komt in april 2025 uit. De serie begon met Een nieuw begin en Een gelukkig weerzien is het negende deel.
Dit negende deel van de serie sluit naadloos aan op het vorige deel en is een tweeluik dat eigenlijk vooral om Mary, de hoofdpersoon uit Afscheid voor even. Zij probeert haar leven in Cliffehaven verder op te bouwen nadat ze achter de leugens uit haar verleden is gekomen. Ondertussen bereidt Peggy zich, beperkt door de rantsoenen, voor te bereiden op de bruiloft van haar neef Anthony en op Kerst. Zonder haar lieve man. Ze staat stil bij haar gezin en “haar meiden” die zich verspreid door Engeland met als grote overeenkomst die verschrikkelijke Tweede Wereldoorlog.
De dagelijkse beslommeringen en overdenkingen worden overschaduwd door een groot geheim waarvan Peggy hoopt dat het nooit uit zal komen want als dat gebeurt zijn de gevolgen niet te overzien voor enkele mensen die ze zeer lief heeft.
Op haar eigen liefdevolle manier van schrijven heeft Dean de lezer weer meegenomen naar dat ene plekje in Engeland. Het is bijzonder knap dat ze zelfs na acht delen de aandacht van de lezer weer volledig weet vast te houden.
In het voorwoord wordt weer een ander onderdeel van de oorlogs activiteiten die zich in Engeland afspelen duidelijk. Een stukje non-fictie in een fictieve oorlogsroman.
Omdat Kerst een mooie rol speelt in het verhaal was het heel fijn om het boek in deze tijd van het jaar te lezen. De lezer leest en leeft mee met de mensen rondom het pension door alle seizoenen heen.
Sterke vrouwen spelen een bepalende rol, maar door Peggy of een van de andere ook eens lekker direct te laten zijn of een minder goede dag te laten hebben komen ze niet over als te perfecte vrouwen in een zware tijd. Het was gewoon moeilijk en ze zetten door.
Soms was het terugkijken wat lang van stof maar later in het boek lijkt dit een goed bedacht doel te dienen. Het wordt steeds duidelijker waarom het gezin van Peggy zo verspreid is en hoe het met de andere personages vergaan is sinds hun vertrek.
In dit deel is zeker op het einde meer spanning voelbaar door de gebeurtenissen die elkaar vlot opvolgen. Heerlijk om te lezen!!
Deze recensie staat ook op social media op Diane's Boekenhoekje
Ze schreef onder andere deze serie die uiteindelijk uit achttien delen waarvan er nu negen zijn vertaald in het Nederlands, het tiende deel komt in april 2025 uit. De serie begon met Een nieuw begin en Een gelukkig weerzien is het negende deel.
Dit negende deel van de serie sluit naadloos aan op het vorige deel en is een tweeluik dat eigenlijk vooral om Mary, de hoofdpersoon uit Afscheid voor even. Zij probeert haar leven in Cliffehaven verder op te bouwen nadat ze achter de leugens uit haar verleden is gekomen. Ondertussen bereidt Peggy zich, beperkt door de rantsoenen, voor te bereiden op de bruiloft van haar neef Anthony en op Kerst. Zonder haar lieve man. Ze staat stil bij haar gezin en “haar meiden” die zich verspreid door Engeland met als grote overeenkomst die verschrikkelijke Tweede Wereldoorlog.
De dagelijkse beslommeringen en overdenkingen worden overschaduwd door een groot geheim waarvan Peggy hoopt dat het nooit uit zal komen want als dat gebeurt zijn de gevolgen niet te overzien voor enkele mensen die ze zeer lief heeft.
Op haar eigen liefdevolle manier van schrijven heeft Dean de lezer weer meegenomen naar dat ene plekje in Engeland. Het is bijzonder knap dat ze zelfs na acht delen de aandacht van de lezer weer volledig weet vast te houden.
In het voorwoord wordt weer een ander onderdeel van de oorlogs activiteiten die zich in Engeland afspelen duidelijk. Een stukje non-fictie in een fictieve oorlogsroman.
Omdat Kerst een mooie rol speelt in het verhaal was het heel fijn om het boek in deze tijd van het jaar te lezen. De lezer leest en leeft mee met de mensen rondom het pension door alle seizoenen heen.
Sterke vrouwen spelen een bepalende rol, maar door Peggy of een van de andere ook eens lekker direct te laten zijn of een minder goede dag te laten hebben komen ze niet over als te perfecte vrouwen in een zware tijd. Het was gewoon moeilijk en ze zetten door.
Soms was het terugkijken wat lang van stof maar later in het boek lijkt dit een goed bedacht doel te dienen. Het wordt steeds duidelijker waarom het gezin van Peggy zo verspreid is en hoe het met de andere personages vergaan is sinds hun vertrek.
In dit deel is zeker op het einde meer spanning voelbaar door de gebeurtenissen die elkaar vlot opvolgen. Heerlijk om te lezen!!
Deze recensie staat ook op social media op Diane's Boekenhoekje
1
Reageer op deze recensie