Een tijdloos verhaal voor liefhebbers van historische romans met een vleugje mysterie en symboliek

De twee broers Bjorndal groeien op in een klein gehucht, bovenin Noorwegen. Een gebied waar altijd strijd was tussen de mensen uit het noorden en de mensen uit het zuiden, Bjorkland en Bjorndal, zoals de gehuchten heten.
Het boek begint ook met een bijna legendarisch verhaal over de strijd tussen man en beer. Een van de vele legendes en volksverhalen en gebruiken die in het boek gedeeld worden.
Na het overlijden van zijn familie komt Dag er alleen voor te staan In eenzaamheid komt hij tot inkeer, wat betekenen rijkdom en macht als je het met niemand kan delen?
Een vrouw trekt zijn bijzondere aandacht of eigenlijk hij trekt haar aandacht en voor Dag het weet woont hij niet meer alleen. Hij ontmoet nieuwe mensen en er komt weer nieuw leven op de boerderij. Bijzondere ontmoetingen en gebeurtenissen zijn kenmerkend voor het verhaal waarin verschillende generaties Bjorndal beschreven worden.

“Sinds de nieuwe weg naar het gehucht van Bjorndal was aangelegd had geen mens meer een voet op de oude weg gezet.”

En eeuwig zingen de bossen is de nieuwe uitgave een tijdloos verhaal over hoe mensen door de tijden heen de kracht vinden om door te gaan.
Gulbranssen verwerkte oude verhalen van zijn voorouders in het verhaal en enkele personages hebben echt bestaan De thema’s van het boek zijn namelijk van alle tijden. Er zit romantiek, ontroering en spanning in en dat is beschreven in hele mooie teksten. De diepgang in de teksten maakt het echt heel bijzonder om te lezen en dat zorgt er ook voor dat dit een fijn boek zou kunnen zijn voor een leesclub.
De personages, passend in het woeste decor van Noorwegen, met mooie details beschreven door de auteur. De karakters, ieder zo eigen met daarin als een rode draad de oude Dag Bjorndal.
Dag is een man van weinig woorden en veel gedachten, maar de auteur weet echter zonder het gebruik van uitgebreide dialogen en gedachtes duidelijk te maken wat de hoofdpersonen te zeggen hebben.
Het staat bijna tussen de regels door geschreven. De liefde tussen Dag en Therese geven het verhaal iets lichts en dat merkt de lezer ook aan het gedrag van de soms wat stugge Dag.
Waar het ene moment de gebeurtenissen tot in detail worden beschreven kiest de auteur er even later voor om in grotere afstanden en kort over langere periodes te schrijven. Dat zorgt dat het verhaal vlot leest en op de juiste momenten heel ontroerend kan zijn. Het draagt bij aan het grotere geheel en de thema’s in het boek.
Verschillende alinea’s worden afgesloten met wijze woorden of bekende gezegdes die van alle tijden zijn en die tekenend zijn voor de sfeer in het hele boek. De lezer lijkt dan soms een wijze les mee te krijgen van de auteur of de personages.
En gelukkig eindigt het verhaal niet hier. In 1934 kwam Winden waaien om de rotsen uit en in 1935 De weg tot elkander.