Woordrow weet de spanningsboog bij de lezer vast te grijpen en naar zich toe te halen.

Ik las vorig jaar het boek Kater van Margje Woodrow en schreef:
“Woodrow heeft een jeugdthriller geschreven die ook menig ouder een nachtmerrie zal bezorgen. Hoe komt dit ooit weer goed?”
En dat kan ze ! Ze heeft veel lezers vol spanning verhalen van jongeren laten meeleven in haar boeken over tieners. Ze schreef boeken met titels als Shame on You en Fake Trip.

Een middelbare school wordt geteisterd door fake tiktok berichten van een account. Diegene achter het account betaalt de leerling met het beste filmpje en de opgenomen filmpjes worden naar hartenlust bewerkt met AI zodat diegene die gefilmd is na die tijd behoorlijk gepest wordt, zowel op de socials als in “real life”
Een meisje wil dat het stopt en onderneemt actie maar dan heeft ze een heel groot probleem. Wat volgt is een verhaal over chantage en dreiging met op het einde een plot dat de lezer en de hoofdpersonen de adem beneemt..

Payback, vertaald als terugbetalen, boete doen is de enige titel die dit boek kon hebben. Met een cover dat wazige profielfoto’s laat zien wordt de lezer nieuwsgierig gemaakt naar de inhoud.
Het verhaal wordt door Laurie en iemand anders verteld, wat het verhaal echt heel spannend maakt want de lezer heeft lang geen idee wie diegene is. Dat blijft lang geheim. De verschillende plottwists maken het ook lastig om er zelf eerst achter te komen wie het is.
Er is veel zorg aan de lay-out van het boek besteed, whats app berichtjes zien eruit als whatsapp berichten en de berichten van de 2e verteller zijn ook in een mooie vorm gegoten, dat maakte dat het boek vlot te lezen is en heel afwisselend.

Maar een boek kan zo mooi zijn als deze als de inhoud niet klopt op de lezer niet raakt is het een lege huls. En dat is dit boek beslist niet!
Margje Woodrow heeft het weer voor elkaar gekregen om hedendaagse thema’s en problemen van jongeren zoals social media, pesten en de gevolgen voor jongeren op zo’n manier bespreekbaar te maken dat de lezer bijna vergeet dat ze aan het lezen is. Het speelt zich zo voor de ogen van de lezer af, als een oproep om er samen iets aan te doen.
De lezer mag na gaan denken over de vraag wanneer iemand medeplichtig is als het uit de hand loopt, diegene die filmt, diegene die op de uitkijk staat, die erbij stond te lachen of die er niets tegen deed? Ben je medeplichtig als je de filmpjes kijkt, deelt en reageert of ook als je alleen maar kijkt en een hartje geeft? Een mooi gespreksonderwerp in de klas.
Het is zo’n spannend boek! Woordrow weet de spanningsboog bij de lezer vast te grijpen en naar zich toe te halen.

De rol van de ouders is in dit verhaal vrij ondergeschikt, daar had wel meer over verteld mogen worden, de rol van Lauries moeder en enkele leerkrachten daar gelaten en dat laat zien dat het helpt als jongeren hulp zoeken ook al lijkt die zo ver weg.
Woodrow drukt de lezer na het lezen op het hart om echt hulp en een luisterend oor te zoeken want dit is geen verzonnen verhaal, dit zou morgen in de krant kunnen staan.