Een heerlijk bloemrijk verhaal

Simoné Steenkamp schreef eerder het tussendoortje Italië voor één, Het idee voor ‘Pluk de dag’ ontstond tijdens een uitje naar een heuse pluktuin.

De oom en tante van Pleun gaan op vakantie en Pleun krijgt de verantwoordelijkheid voor hun pluktuin. Dat is een uitdaging want Pleun heeft niets met planten.
Het komt wel op het goede moment want ze weet momenteel niet wat ze met haar leven wil, mooi moment voor een pauze tussen de bloemen.
De gasten van de tuin, de medewerkster en de buren worden al snel in Pleuns hart gesloten totdat er steeds iets onverwachts gebeurt, een bord dat verkeerd staat, een slakkenplaag….wil er iemand van de pluktuin af?

Dit is dé lenteroman van het jaar, het verhaal is zo beeldend verteld dat de lezer de bloemen bijna kan zien en ruiken. Samen met een flinke dosis romantiek en humor is het een heel leuk verhaal om tussendoor te lezen. Het was ook zo uit en dat komt ook door het stukje spanning dat oogluikend wordt toegevoegd. Het boek moet uit want ook de lezer is ervan overtuigd dat de pluktuin moet blijven en dat Pleun daar ook moet blijven maar wil ze dat wel echt? Het is wel keihard werken en houdt meer in dan af en toe een plantje water geven.

Naast dat het een romantisch verhaal is, is het vooral een verhaal over een vrouw die zichzelf weer moet vinden na tegenslag. Wie is ze echt en wat (of wie) wil ze nu echt?
Het is een verhaal waarin genoten wordt van het moment en dat past helemaal bij de titel van het verhaal; Pluk de dag! Een wijze raad op een luchtige manier gegeven. Een mooie manier om de lente te vieren.