Mooi verwoord in bijzondere zinnen schrijft Mirjam Kooijman over kleurrijke personages in een boeiend verhaal.

Mirjam Kooijman is de auteur van Christelijke Young Adult Feelgood romans. Trouw is de vierde roman van Mirjam Kooijman en een vervolg op de succesvolle boeken 'Missie', 'Onmisbaar’ en ‘Kleur’ waarin River ook af en toe een rol speelt, maar de boeken zijn ook goed als losstaand verhaal te lezen.

Als de vorige delen niet zijn gelezen dan zou de recensie spoilers kunnen bevatten.

In dit deel van deze serie volgen we River, ze kwam in Kleur al in het verhaal van Femke in Kleur voor als mede aupair in Australië.
River is als jong meisje met haar broertje geadopteerd door een Nederlands echtpaar. Op haar veertiende ontmoet ze haar geboortemoeder en het delen van deze informatie in het begin zorgt al voor een diepgaande mooie kennismaking met River. Deze sfeer blijft in het hele boek behouden net als eerder ervaren werd in de andere delen van de serie. De basis hierin ligt het geloof in God en dat mensen elkaar accepteren zoals ze zijn.

Deze zin raakte mij als adoptiemoeder heel erg diep: Wat is dit mooi geschreven en zo waar!
“Adoptie heeft iets teers; er zit altijd een rauwe rand aan. Rauw en rouw. Maar op dit moment was er vooral liefde.”

Het verhaal gaat verder als River samen met Femke op een wijnboerderij gaat werken. Het is er gezellig, het gezin waar ze te gast zijn is hartelijk en neemt hun helemaal in hun midden op. Hetzelfde warme bad dat de lezer in het eerste deel van de serie ook ervaren heeft.
Op de boerderij ontmoet ze Elija en beiden voelen zich gelijk tot elkaar aangetrokken. Maar voor het een heel voorspelbaar verhaal wordt moeten er wel diverse beren van de weg gehaald worden, niets gaat namelijk helemaal vanzelf.
Het verhaal wordt afgewisseld met dagboekfragmenten van jaren terug, en van wat ze nu meemaakt. Door de dagboekfragmenten krijgt de lezer een goed idee van hoe River alles verwerkt. Het hechten en vertrouwen van mensen is iets waar ze, mede door haar adoptie veel moeite mee heeft. Ze neemt de zorg van kleine kinderen op zich als de oom en tante van Elija ziek worden, Het thema zorgen voor een ander komt hier mooi aan bod. De auteur laat hierbij inzien dat ze zich goed heeft ingeleefd in de levens van mensen die net met hun volwassene leven starten. En als dat ook nog ver van huis is, is dat niet altijd even gemakkelijk. Vooral als jaloezie een ding wordt. Mooi verwoord in bijzondere zinnen schrijft Mirjam Kooijman over kleurrijke personages in een boeiend verhaal.
Ik hoop zo dat het hier niet zal stoppen……