Tussen sneeuw en bloed is een filmische thriller met ijskoude maar ook bloedhete momenten.

Tamara Geraeds is al een aantal jaren druk bezig met het schrijven van heel spannende boeken. Zo genoot ik eerder van het boek Doden praten niet waarover ik schreef: ‘”De plottwist komt op het goede moment en laat de lezer in bewondering achter! Andere titels zijn Woede en Vakken van Wraak.

Een au pair, een geheime affaire en een gruwelijke moord.

In Tussen sneeuw en bloed hoopt Iris een nieuwe start te maken als au pair in een gezin in IJsland. Ze wordt hartelijk ontvangen door het gezin met 4 kinderen. Alles lijkt goed te gaan tot er een moord wordt gepleegd en haar nieuwe leven gevaar dreigt te lopen. Iris zet alles op alles om ervoor te zorgen dat dit wordt opgelost zonder dat de situatie in Nederland haar ook in haar nieuwe thuisland in zal halen……

Wat na een heftig proloog begint als een ontspannen verhaal krijgt door kleine flashbacks al snel een dreigende ondertoon. Iris wordt neergezet als een enthousiaste jonge vrouw die echt opnieuw wil beginnen. De gebeurtenissen die haar uit Nederland laten vluchten lijken eerst wat te ver gezocht maar zodra Geraeds meer details onthult van wat er daar is gebeurd, worden de reacties en herinneringen van Iris beter begrepen.
Er ontstaat een mooie romance die volgens Iris en haar nieuwe vriend wel geheim moeten blijven. Dat zorgt ook voor een beetje andere spanning in het verhaal.
De momenten met de kinderen tussendoor maken het verhaal net wat luchtiger maar er wordt snel doorgelezen want in het begin van het boek is een zaadje gepland, er zijn vermoedens wie overal achter zit en die vermoedens moeten bevestigd worden….echt een doorleesthriller dus!
Geraeds wil in haar boeken altijd iets meegeven aan de lezer en dat is bij dit boek leuke details over IJsland, de achternamen, de gebruiken en het bijgeloof. Maar ook de manier waarop mensen hier met elkaar omgaan, dat is informeler dan in Nederland en hun lekkere baksels zijn meegenomen in het verhaal. Het nodigt bijna uit tot een tripje naar het noorden.
Daarnaast wordt er gekeken naar het oordelen en veroordelen van anderen, een stukje maatschappelijke bewustwording als wordt vertelt wat dit met mensen doet.
Ondanks deze zijstapjes wordt de spanning niet losgelaten en dat komt door het delen van gedachtes en acties van derden met de lezer. De onwetendheid van Iris maakt dat de lezer dan echt op het puntje van de stoel gaat zitten om te kijken hoe dit nu weer afloopt.
De situaties zijn filmisch beschreven, bijna als scenes in een echte Scandinavische crime serie. Wie weet krijgen we het ooit nog eens op het grote scherm te zien.