Een autobiografie zoals een autobiografie bedoeld is.

Koen Versleijen was begeleider in de zorg totdat hij de diagnose Syndroom van Usher kreeg en steeds slechter ging zien en horen. Dit is zijn verhaal.
Alwin Grijseels is auteur en schreef eerder het boek Ik blijf bij je met Abbie Chalgoum. Hij hielp Koen bij het schrijven van dit boek, het verhaal van Koen.

Koen is een jonge man van vijfentwintig als hij na langdurige onderzoeken de diagnose van zijn aandoening krijgt.
Hij neemt de lezer mee op de persoonlijke reis met pieken en dalen die hij maakt tot het moment van acceptatie. En dat is vooral het moment dat hij als spreker durft op te treden en dit boek gaat schrijven. De reis ernaar toe is vol hobbels die niet alleen mensen met dit syndroom als een vat vol herkenning zullen ervaren maar eigenlijk iedereen die midden in het leven met een chronische aandoening geconfronteerd worden.
Het verhaal is in korte hoofdstukjes opgebouwd met ieder eigen thema’s of titels. Soms wordt heel praktisch beschreven wat Koen meemaakt zoals ; Terug naar Apeldoorn en soms in wat meer poëtische taal zoals Stapje voor stapje door het duister.
De titel en de cover dekken de lading van het boek helemaal. Uitzicht is op meerdere manieren uit te leggen en de halve foto van Koen laat zien dat zijn aandoening maar over een deel van hem gaat.

Het boek is geschreven voor de dochter van Koen en het verhaal is geschreven in de ik-vorm waardoor de lezer en Koen dicht bij zichzelf blijven. Het geheel leest prettig en het wordt als zeer open en eerlijk ervaren.
Als mensen een diagnose krijgen wordt vaak vergeten dat ook voor hen het leven doorgaat, Koen laat dit letterlijk merken door ook situaties in zijn privé situaties toe te voegen aan het verhaal. Hij deelt zijn vreugde, verdriet en zorgen met lichte satire. Er kan ook regelmatig gelachen worden maar houd ook de zakdoek in de buurt.

Het wordt bijna letterlijk gevoeld hoe hij de pijn van loslaten en hulp vragen ervaart. Hoe hij ervaart als oud-hulpverlener hoe het is om aan de andere kant van de tafel te zitten en om te gaan met mederevalidanten of -patiënten waar je anders niet zo snel mee om zou gaan.
Niet alle hulpverleners zijn even prettig en menig “patiënt” zou kunnen leren van hoe Koen ermee omgaat, gewoon eerlijk zijn, ik vind jou niet zo prettig als mijn begeleider.
Verwacht wordt dat Koen een top spreker zal zijn want zijn manier van zijn verhaal vertellen is heel bijzonder en opvallend.
Hij vertelt letterlijk hoe hij door zijn aandoening ervaart hoe vaak wij in onze zinnen het woord kijken en zien gebruiken. Een bewustwording.
Ook het omgaan met hulpmiddelen die ineens zichtbaar maken dat je een aandoening hebt is een eye opener voor velen.
Daarom is dit een boek voor mensen die aan de beide kanten van de zorg staan, patiënt/cliënt en hulpverlener. Om meer begrip te tonen voor elkaar maar ook vooral om te leren van deze jonge kanjer die zich toch een weg wist te banen (met of zonder stok) en zijn verhaal met hulp op papier heeft kunnen zetten.