Het meest emotionele moment speelde na het sluiten van het boek nog lang op het netvlies af, zo filmisch beschreven dat de lezer vergeet dat ze aan het lezen is.

Marlies Allewijn vertrok van Zeeland naar Amsterdam . Ze schreef een aantal romans waaronder Ze was 16 en Meid, voor dat laatste boek werd ze genomineerd voor de Zeeuwse boekenprijs.

Vind me aan de andere kant is een oorlogsroman dat zich in de periode van de Eerste wereldoorlog, tot in het Interbellum (de jaren tussen de Eerste- en Tweede wereldoorlog)en de Tweede Wereldoorlog afspeelt. Het boek valt op tussen de andere gelezen oorlogsboeken omdat het een bijzonder thema naar voren brengt wat niet vaak besproken is. Zonder het verloop van het verhaal te verklappen wordt duidelijk dat er meer mensen gevaar liepen door het gedachtegoed van de Nazi’s naast Joden, Roma en Sinti. Zo ook de hoofdpersonen uit dit boek.
Ze vinden de liefde en raken dat weer kwijt, moeten vluchten en komen in Nederland terecht. In Nederland kwamen in de eerder genoemde periodes grote stromen vluchtelingen aan die opgevangen werden in kampen, op doorreis wilden naar Amerika of elders maar vooral weg wilden uit Nazi Duitsland. Dat verhaal vertelt Allewijn in dit indrukwekkende verhaal gebaseerd op non-fictieve verhalen maar met mooie fictieve details die goed beschreven zijn.

Naast dat er in dit boek indrukwekkende geschiedenismomenten worden gedeeld is vooral het persoonlijke verhaal van Eva en Itzak doorslaggevend om het boek pas na de bladzijde weer los te laten. Hoe Allewijn de gevoelens en gedachten van deze twee mensen verwoordt maakt diepe indruk.
Dat doet ze zonder te vervallen in weemoed en ellelange pagina’s vol verdriet. Door haar zeer prettige schrijfstijl weet ze in een paar zinnen de kern weer te geven.
De titel met meerdere vormen van uitleg is heel goed gevonden en zal niet snel vergeten worden.
Het meest emotionele moment speelde na het sluiten van het boek nog lang op het netvlies af, zo filmisch beschreven dat de lezer vergeet dat ze aan het lezen is.
Als dan het epiloog naadloos aansluit op de proloog en de kern van het verhaal wordt weergegeven kan de lezer alleen maar opgelucht zijn. De cirkel is rond.
Het is alleen onvoorstelbaar dat de wereld in veel opzichten in 100 jaar niet lijkt te hebben geleerd van gebeurtenissen uit het verleden……