Lezersrecensie
Een behulpzaam boek, duidelijk, confronterend en met respect voor de hoofdpersoon geschreven
We zijn allemaal wel eens moe - Annika Mell, Marie Lotte Hagen, Nydia van Voorthuizen
Blossom Books
Annika Mell is mede-oprichter van FAA: intersectional disability collective. In We zijn allemaal wel eens moe vertelt ze haar verhaal over haar leven met ME/CVS. Sinds 2012 heeft ze haar beroep, haar hobby’s en haar sociale leven op moeten geven door de ziekte.
Marie Lotte Hagen en Nydia van Voorthuizen zijn een Nederlands schrijversduo. Ze verwierven in 2018 bekendheid met hun pamflet Damn, honey en de gelijknamige podcast die snel daarna volgde. Zij schreven het boek over Annika’s leven omdat het Annika zelf niet lukte door haar ziekte. Het boek kreeg vorm tijdens wekelijkse gesprekken die zij met haar voerden.
1 uur per week, en alleen op goede dagen.
Dit vrolijk gekleurde boek is een verzameling van verhalen over Annika’s leven met chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) en myalgische encefalomyelitis (ME. Het bevat verhalen over haar leven, gecombineerd met enquêtevragen, interviews en bruikbare tips voor mensen die zelf de ziekte hebben of mensen die iemand in de omgeving kennen die lijdt aan deze ziektes. De veertien hoofdstukken in dit boek bieden de lezer veel afwisseling en informatie.
De toon in het boek kan soms wat cynisch overkomen, de vermoeidheid is te voelen in de verhalen die verteld worden. Bijvoorbeeld als er geschreven staat hoe het onderzoek bij een de van de vele artsen die ze bezoekt verloopt. “Ik ben het niet gewend dat er rekening wordt gehouden met m’n klachten. Het gaat vaak andersom: ik geef iets aan en een arts weigert mee te denken.”
Anniki geeft tips en is heel erg realistisch. Ze is door ervaring wijzer geworden en wil de lezer voor dezelfde valkuilen behoeden.
Ze laat niets achterwege en deelt onder andere haar eigen gevoelens, die van enkele anderen via interviews maar ook een lijst met alle diagnoses en een medicijnlijst.
Het interview met Sarah
De enquête vragen lijken ook aan de lezer te worden gesteld, vragen als Wat heb je nodig of Als geld geen belemmering was, dan zou ik... kunnen best confronterend zijn. En zijn goed om over na te denken.
De schrijfstijl van het schrijversduo is er een die met respect over Annika’s aandoening verteld zonder er omheen te draaien. Er is zelfs gelachen tijdens het lezen. Ze hebben alle informatie die ze door de gesprekken gekregen hebben goed uitgewerkt. En dat lijkt me een hele klus vooral omdat diegene waar het om gaat niet altijd beschikbaar was vanwege haar ziekte.
Het boek is uitgevoerd in een formaat die mensen met deze ziekte goed kunnen hanteren, hier is echt over nagedacht. Ook met de keuze voor het lettertype is rekening gehouden met mensen met weinig energie. Het maakt lezen mogelijk.
Dit is een behulpzaam boek, duidelijk, confronterend en met respect voor de hoofdpersoon geschreven door twee talenvolle auteurs.
Blossom Books
Annika Mell is mede-oprichter van FAA: intersectional disability collective. In We zijn allemaal wel eens moe vertelt ze haar verhaal over haar leven met ME/CVS. Sinds 2012 heeft ze haar beroep, haar hobby’s en haar sociale leven op moeten geven door de ziekte.
Marie Lotte Hagen en Nydia van Voorthuizen zijn een Nederlands schrijversduo. Ze verwierven in 2018 bekendheid met hun pamflet Damn, honey en de gelijknamige podcast die snel daarna volgde. Zij schreven het boek over Annika’s leven omdat het Annika zelf niet lukte door haar ziekte. Het boek kreeg vorm tijdens wekelijkse gesprekken die zij met haar voerden.
1 uur per week, en alleen op goede dagen.
Dit vrolijk gekleurde boek is een verzameling van verhalen over Annika’s leven met chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) en myalgische encefalomyelitis (ME. Het bevat verhalen over haar leven, gecombineerd met enquêtevragen, interviews en bruikbare tips voor mensen die zelf de ziekte hebben of mensen die iemand in de omgeving kennen die lijdt aan deze ziektes. De veertien hoofdstukken in dit boek bieden de lezer veel afwisseling en informatie.
De toon in het boek kan soms wat cynisch overkomen, de vermoeidheid is te voelen in de verhalen die verteld worden. Bijvoorbeeld als er geschreven staat hoe het onderzoek bij een de van de vele artsen die ze bezoekt verloopt. “Ik ben het niet gewend dat er rekening wordt gehouden met m’n klachten. Het gaat vaak andersom: ik geef iets aan en een arts weigert mee te denken.”
Anniki geeft tips en is heel erg realistisch. Ze is door ervaring wijzer geworden en wil de lezer voor dezelfde valkuilen behoeden.
Ze laat niets achterwege en deelt onder andere haar eigen gevoelens, die van enkele anderen via interviews maar ook een lijst met alle diagnoses en een medicijnlijst.
Het interview met Sarah
De enquête vragen lijken ook aan de lezer te worden gesteld, vragen als Wat heb je nodig of Als geld geen belemmering was, dan zou ik... kunnen best confronterend zijn. En zijn goed om over na te denken.
De schrijfstijl van het schrijversduo is er een die met respect over Annika’s aandoening verteld zonder er omheen te draaien. Er is zelfs gelachen tijdens het lezen. Ze hebben alle informatie die ze door de gesprekken gekregen hebben goed uitgewerkt. En dat lijkt me een hele klus vooral omdat diegene waar het om gaat niet altijd beschikbaar was vanwege haar ziekte.
Het boek is uitgevoerd in een formaat die mensen met deze ziekte goed kunnen hanteren, hier is echt over nagedacht. Ook met de keuze voor het lettertype is rekening gehouden met mensen met weinig energie. Het maakt lezen mogelijk.
Dit is een behulpzaam boek, duidelijk, confronterend en met respect voor de hoofdpersoon geschreven door twee talenvolle auteurs.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Diane Kooistra
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
