Claudia verlegt haar grenzen
In De Oudejaars van Claudia de Breij wisselen ernst en luim elkaar af. Het is dan ook geen te boek gestelde conference waarmee ze de grens van 2017 opzocht. Ze ging op een geheel andere manier ver óver de grens. Bezocht vluchtelingenkampen in Macedonië, Griekenland en Libanon. Ze liet het leed op haar inwerken om er eenmaal thuis de minister-president er op aan te spreken.
Die kreeg een koekje van (haar) eigen deeg. ‘Sympathieke man, maar pragmatisch en zonder visie.’ Die constatering achteraf, want op het moment zelf wordt ze door de goedlachse Rutte ingepakt. Na afloop kon ze op het Binnenhof fluiten naar hetgeen ze van plan was geweest te zeggen. Overigens kunnen de mensen die zich kostelijk vermaakten bij de oudejaarsconference gerust zijn. Een aantal van de mooiste grappen staat er in.
De Breij levert bij alles wat ze doet geen half werk. Ze las kranten en tijdschriften stuk om er een goede grap aan te ontlenen. Aantekeningen bij flarden tekst illustreren de worsteling van de conferencier. Die het vervolgens op de planken toch een tikje anders zegt. De interactie met het publiek warmt dat op en scherpt het aan.
Het kijkje in de kampen opende haar de ogen voor het leed van miljarden dat zo’n onmetelijk groot contrast vormt met de overdaad der miljoenen. Haar dialogen met verkrachte, mishandelde vrouwen zijn sterk. Die moeten degenen die durven beweren dat ‘ze’ er zelf om vragen het schaamrood op de kaken jagen. Haar insteek is dat je het geproefd moet hebben om over het onrecht een afgewogen oordeel te hebben. Ze windt zich er over op, etaleert haar machteloosheid. En dat is dus NIET gespeeld.
Na zeven eerdere succesvolle theatervoorstellingen die haar in extremis de Poelifinario opleverden, heeft ze met boek en conference bevestigd dat de Louis Davidsring om de ‘terechte vinger’ is geschoven. Een conference met meerwaarde, een boek dat daar veel aan toevoegt. Wie schrijft die blijft en wat Claudia betreft mag je dat vurig hopen. Ze schrijft zoals ze praat: met vaart, uit het hart, trefzeker. Neem een geit van De Breij ging meer dan 100.000 keer over de toonbank. Daar gaat De Oudejaars waarschijnlijk een aanval op doen. Hoe dan ook draait ze niet om de Breij heen.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Dick Van der Veen
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
