Helse tijd in Nepalese gevangenis

De ontnuchtering voor Edward van der Ree duurt een half jaar. Hij ontvlucht Nederland om in Nepal een nieuw bestaan op te bouwen in de bar van een vriendin die hij via een datingsite leert kennen. Hij maakt daar snel vrienden, onder wie de Nepalees Pravash. Het geluk is kortstondig want als deze doorgedraaide man van het balkon springt is hij één van degene die daarvoor verantwoordelijk wordt gesteld. Hij ondergaat alle verschrikkingen van het corrupte gevangeniswezen. 'Een door God verlaten land, maar ik vraag me af of hij er ooit is geweest', is zijn wanhopige conclusie. Dankzij z’n ouders, die direct afreizen en zich een half jaar lang te pletter procederen,lukt het uiteindelijk om hem vrij te krijgen. Dat blijkt minder moeilijk als verwacht: wanneer je de rechter maar genoeg betaalt. Maar dan heb je inmiddels wel een serie geldzuigende advocaten en een berg ellende in de rugzak. Het argument van maoïstisch machtsmisbruik in Nepal blijft wat hangen.

Annemiek van Kessel beschrijft het in Gevangen in Nepal. Het eerste hoofdstuk is verwarrend, omdat je voor het begrijpen ervan kennis behoeft die je daarna pas krijgt toegediend. Het is de moeite waard om de opwellende irritatie over dat begin te overmeesteren en aanzwellende tegenzin te overwinnen. Wat volgt is namelijk een verhelderende kijk op rechtspraak die krommer is dan een hoepel zijn kan. Waarbij het zowel het openbaar ministerie als de advocatuur er alleen maar om gaat zoveel mogelijk geld te slaan uit een zaak. Met name als het om een buitenlandse verdachte gaat. Het is wel wat langdradig met herhaling van zetten, waardoor je het idee bekruipt het nu zo langzamerhand wel te hebben gehad. Je zou wat minder vaak op hetzelfde aambeeld moeten willen slaan om de aandacht van de lezer gevangen te houden.

Goed gevonden is het om de lezing van de hoofdpersoon af te wisselen met de dagboekgegevens van zijn moeder. Dat je in zo’n situatie alleen als een welgestelde familie enige kans maakt om uit de bak te raken blijft onderbelicht. Daar had de auteur best ook iets van mogen vinden. De kritiek op het gebrek aan medewerking door het Nederlandse consulaat is pittig. Misschien dat een mens in nood het verwachtingspatroon wat hoog instelt. Op zich ook weer niet zo verwonderlijk wanneer je alles uit de kast haalt en tegen zoveel oneerlijkheid oploopt. Dat nu is een verwijt wat de Nepalezen regardeert.

Annemiek van Kessel geeft een indringend beeld van de onmenselijkheid die kleeft aan een behandeling in een Nepalese gevangenis. Ze weet Edwards gevoel van totale ontreddering enerzijds en veerkracht anderzijds mooi te verwoorden. Dat kan alleen als je met diepteinterviews tot in de krochten van de beleving afdaalt.

De lezers van dit boek zullen niet tot de kopgroep behoren van hen die hun vakantie in Nepal willen doorbrengen. Een prachtig land, dat wel, maar 'Nepal natuurlijk’ moet je wel op de juiste manier interpreteren...