Niet opgewassen tegen de worsteling met jezelf
Zij ontmoet Jake, maakt een lange autorit naar de vervallen boerderij van zijn ouders en de terugweg eindigt zoals het noodlot heeft voorbestemd. Van alle glans ontdaan, troosteloos, onheilspellend en naargeestig. Steeds weer die stem via haar eigen telefoonnummer, met soms de mens er achter die als een schicht voorbij schiet. Mysterieuze berichten op haar eigen voicemail, mensen om haar heen die zich vreemd gedragen.
Iain Reid roept in zijn debuutroman prachtige sfeerbeelden op. Een jonge vrouw weet zich geen raad met negatieve gevoelens die de balans van haar leven onophoudelijk scheef trekken. Die de wens om het geluk te vinden, ondersneeuwen. Overgeleverd aan de angst dat het mis moet gaan, een wolkenpak dat de zon nooit echt een kans geeft. De oppervlakkige genegenheid krijgt de ene na de andere optater van de ‘ik’ van binnen. De auto voegt zich, neemt ook vastberaden niet gewilde maar opgelegde afslagen.
Een literaire thriller die veel vergt van de lezer. Die wil er het liefst van af, maar krijgt de kans niet. De intensiteit van de psyche laat niet los. De blik van de ogen die het andere zien wordt vertroebeld door zwartgallige angst. Gestold onheil duwt realisme er onder. De lezer die wil begrijpen stelt zichzelf teleur. Het onontkoombare onheil steekt iedere bladzijde de kop op. Met het ‘kop op meid’ ben je de roepende in de woestijn.
De grootste kracht van Reid ligt in het sferische. De beklemmende inwerking van materie waar je zo heel anders tegenaan kunt kijken, maar waar je door ‘dat van binnen’ niet toe in staat bent. Onbestuurbare zielenroerselen. Geen ontsnappen mogelijk aan de engerd die je leven vloert, je de overtuiging geeft dat het zo voorbestemd is. Het tegenovergestelde van de topsporter die dat ene vurig gewenst bereikt door er hardnekkig in te blijven geloven. De mens heeft het vermogen zich tot in het ultieme op te trekken en neer te sabelen. Een plot die je als lezer machteloos maakt in de hardnekkige poging de psyche te beteugelen. Een verhaal dat blijft hangen. Lichtvoetig geschreven met een loodzware lading.
Na een tijdje grijp je opnieuw naar het boek, probeer je grip te krijgen op de inhoud, om toe te moeten geven dat de psyche onpeilbaar is. Met Ik denk dat het voorbij moet zijn maakt Reid duidelijk dat hij naast zijn bekroonde non-fictie oeuvre meer in zijn mars heeft.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Dick Van der Veen
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
