Een mildere kijk op Karl Dönitz
Barry Turner wil met Karl Dönitz. De laatste dagen van het Derde Rijk de lezer een wat mildere kijk op de Duitse grootadmiraal voorschotelen door zich te focussen op zijn kunde als militair strateeg. De titel is in zoverre misleidend omdat het boek zich slechts voor een deel met Hitlers erfenis en dus met de laatste dagen bezighoudt. Het gaat voornamelijk over datgene waarmee Dönitz eerder naam maakte: zijn grote kennis op het vlak van duikboten. Hij bracht er in de eerste oorlogsjaren de Engelsen mee op de rand van de nederlaag. In twee jaar tijd acht miljoen tonnage scheepsruimte weg getorpedeerd.
De bedachte innovaties sorteerden niet het door hem gewenste effect om de simpele reden dat het verstand van Hitler ontoereikend was ze op waarde te schatten. De Operatie Hannibal die Dönitz uitvoerde tijdens zijn Führerschap draagt Turner hem als verdienste na. Het onttrekken van 2 miljoen Duitse militairen en burgers uit door Russen bezette gebieden. Dönitz doorzag de Russische agressie beter dan de Amerikaanse regering. Daarin spoorde hij met Winston Churchill.
Het zal de lezer moeite kosten, net als vele intelligentsia/auteurs eerder, om de militair en ideoloog uit elkaar te halen. Dönitz vertraagde de overgave met name ook omdat hij geloofde in de ideologie van vernietiging, antisemiet als hij was. Zijn geloof in eerherstel laat de schrijver goed tot z’n recht komen. Het is sowieso een prettig leesbaar epos. Inspringende teksten waarin getuigen het woord voeren. Wat ‘springerig’ in de tijd, hetgeen je verplicht om goed bij de les te blijven teneinde de dwarsverbanden te vatten. Pas aan het eind van zijn leven, in een democratisch Duitsland, klinkt wat flinterdunne sympathie door voor deze kentering.
We denken dat de auteur valse hoop koestert als hij met de aanwezigheid van Engelse militairen bij zijn begrafenis de antipathie tegen de volger-van-de-beul een stuk milder maakt. Dat men zich in Scandinavië weinig humaan toont en gevluchte mensen in barre omstandigheden geen hulp verleent is ongetwijfeld juist. Maar hoe begrijpelijk na alle gruwel die van Duitse zijde vijf jaar lang is uitgestort. Dat zou vergevingsgezindheid-kort-door-de-bocht hebben vereist. Voor de massa zal Dönitz toch met name als vaandeldrager van de vernietigingsstrategie voortleven. Hoe goed hij zich ook als strateeg heeft ontpopt. Dat is de steek onder water die hem blijft toegediend.
Maar hem neersabelen als een mislukte nazi is onjuist. Dat is het wat Turner ontwart en waarvoor hij munitie aandraagt. In tegenstelling tot Albert Speer en anderen krijgt Dönitz een relatief kort verblijf in een Berlijnse gevangenis toegemeten. Dat de beschrijving enigszins tendeert in de richting van de menselijke krijgsheer is begrijpelijk. In de tot nu toe verschenen publicaties lag het accent eenzijdig op de slechterik in de man. Het boek verheldert de kijk op de laatste oorlogsmaanden, de heroïek en de dramatiek die erin verborgen zit. Geschikt voor een brede lezersgroep. Wat zuinig voorzien van illustraties, dat wel.
Reageer op deze recensie