Het sneeuwt perfect passende puzzelstukjes

‘Het is zo vreemd,’ zeg ik later tegen Day, als we ons samen opkrullen op de vloer. Buiten raast de orkaan verder. Over een paar uur moeten we vertrekken. ‘Het is zo vreemd om hier met jou te zijn. Ik ken je nauwelijks. Maar… soms voelt het alsof we dezelfde persoon zijn, geboren in twee verschillende werelden.’

De Legend-trilogie gaat over macht, toekomstperspectieven, toewijding en keuzes maken, ook wanneer je moet kiezen tussen twee kwaden. Een trilogie die hoe dan ook in jouw boekenkast thuishoort, zeker als je een liefhebber bent van dystopische romans waarin opbloeiende liefde en het boven jezelf uit stijgen een grote rol speelt.

[spoiler alert voor de hele trilogie: Legend - Wonderkind - Finale]

De Legend-trilogie zit zo ontzettend goed in elkaar, dat het staat als een huis en loopt als een trein. Het sneeuwt tijdens het lezen puzzelstukjes die doorlopend perfect op hun plek terecht komen, waardoor het totaalplaatje uiteindelijk een prachtig verhaal vertelt.

De trilogie speelt zich voornamelijk af in het Los Angeles van 2130, dat ondergelopen is na een overstroming. Het eerste boek, Legend, vertelt het verhaal van de rijke June Iparis, opgegroeid in de elite van de Republiek en in van alles en nog wat jaloersmakend getalenteerd. Haar absolute tegenpool is de arme Day, Daniel Altan Wing, geboren in de sloppenwijken van Los Angeles en de meest gezochte crimineel van de Republiek. Normaliter zouden hun wegen elkaar niet kruisen, maar dit gebeurt toch wanneer de broer van June, die tegelijkertijd ook een hooggeplaatste militair is in het leger van de Republiek, tijdens een politieactie wordt vermoord. Day komt uit de bus als hoofdverdachte en June zet alles op alles om de dood van haar broer te wreken.

Er begint een kat-en-muis-spel tussen June, die zint op wraak en Day, die zijn uiterste best doet om uit handen te blijven van de overheid. Uiteindelijk lukt het June om Day in de val te lokken. En het onvermijdelijke gebeurt: ze komt erachter dat Day helemaal niet de moordenaar is van haar broer. Maar dan is het misschien al wel te laat. Het dringt steeds meer tot June door dat de regering er een dubbele agenda op nahoudt, wat resulteert in een innerlijk dilemma: moet ze loyaal blijven aan haar regering waarin ze altijd een blind vertrouwen heeft gehad, of moet ze toch meegaan met de Patriotten die de regering ten val wil brengen?

DEEL TWEE – WONDERKIND

Het tweede deel, Wonderkind, gaat verder waar Legend eindigde. De keuze die zich voor June openbaarde in Legend, wordt in dit tweede deel noodgedwongen voor haar gemaakt. Doordat Day ernstig gewond is geraakt, krijgt hij een hypermoderne prothese van de Patriotten. Maar dan moeten ze zich wel aansluiten bij de rebellen en moeten ze meehelpen met het ontketenen van de revolutie. Ondertussen komt de oude Elector Primo, vergelijkbaar met een president, van de Republiek te overlijden, waardoor zijn nog jonge zoon Anden de macht overneemt. Van deze machtswisseling willen de Patriotten dankbaar gebruik maken en Day en June zijn hun paradepaardjes om dit te realiseren.

June en Day groeien steeds dichter naar elkaar toe, maar hun totaal verschillende achtergronden, blijven tussen het instaat. En wanneer June ook nog eens gedwongen wordt om het aan te leggen met de jonge Elector Anden, komt hun ontluikende liefde helemaal onder druk te staan.

Het mooie aan Wonderkind is dat je samen met de hoofdpersonen een reis maakt door de post apocalyptische wereld van 2130. We leren de Republiek steeds beter kennen en komen er achter dat het gras aan de andere kant van de heg, bij de Koloniën, helemaal niet veel groener schijnt te zijn. Natuurrampen die zich hebben voorgedaan in de vorm van overstromingen, nieuwe regeringen, nieuwe waarden en normen: alles is herkenbaar en kan als gevolg worden gezien van de veranderingen waar we nu al mee te maken hebben. Dit maakt de essentie van de trilogie geloofwaardig.

Wat het verhaal minder geloofwaardig maakt zijn de leeftijden van June en Day. Beiden zijn ze 15, maar de rollen zie ze spelen, de dingen die ze denken, die ze weten en hetgeen ze al meegemaakt hebben: dat pas absoluut niet bij hun leeftijd. Zo heeft Day al meerdere meisjes-voor-een-nacht gehad en zit June op de universiteit en is al ze goed als het boegbeeld van het leger. Natuurlijk is het mogelijk, maar als ze nou even een paar jaar ouder geweest zouden zijn, zou het iets aannemelijker gemaakt kunnen worden.

DEEL DRIE – FINALE

In Finale, het derde en laatste deel van de trilogie, vindt dan ook daadwerkelijk de finale plaats. Het is spannend en de verhaalwendingen zijn verrassend. Day ligt op sterven door een gezwel in zijn hersenen en door de levensechte beschrijvingen van zijn handelingen en zijn gevoelens, leef je bijna vleselijk mee met zijn pijn en zijn onmacht. Het pestvirus, dat gedurende alle delen van de trilogie zorgt voor een extra spanningselement, blijkt verspreid te zijn onder soldaten van de Koloniën en hiermee komt de prille samenwerking tussen de Republiek en de Koloniën op politiek niveau onder druk te staan. De opdracht is dat er snel een medicijn gevonden wordt, anders vallen de Koloniën de Republiek aan. Voor Elector Anden en June begint een race tegen de klok om dat medicijn in handen te krijgen. Maar dit betekent ook dat Day alles op moet geven wat hem dierbaar is.

Al met al is de trilogie een must-read. Het is spannend, vlot geschreven en de personages kruipen onder je huid. Het is ook een ontzettend intelligent opgezet verhaal, waarbij zo’n beetje alles lijkt te kloppen. Uiteindelijk komt alles samen. Toch heb ik wel een paar minpunten kunnen ontdekken, waardoor het bij mij toch een klein beetje een nare nasmaak heeft achtergelaten. Allereerst kloppen de leeftijden gewoon niet en dat blijft me dwars zitten. Ze hebben teveel persoonlijkheid, een te overtreffend verleden en een te volwassen karakter voor hun leeftijd. Had ze twee jaar ouder gemaakt en het was al geloofwaardiger. En daarnaast mis ik soms net dat beetje diepgang in de personages en de situaties waarin ze hun handelingen verrichten. Het is zo nu en dan heftig, het is zo nu en dan verrassend, maar toch is het niet echt overstijgend. Uiteraard hoeft dat ook niet, maar op de een of andere manier verwacht je dat wanneer je de eerste bladzijden van Legend hebt gelezen. Er is te weinig twijfel, te weinig poëzie, ook wel. Ik kan er de vinger niet op leggen, nog niet in ieder geval, maar ik mis gewoon iets.

Desondanks kan ik de trilogie aan iedereen aanraden die van dystopische young adults houdt. Al is het maar om mij na afloop te vertellen wat het is waardoor ik vind dat ik iets mis in het verhaal. Of om me te vertellen dat ik niet zo moet zeuren en het eigenlijk gewoon een geweldige trilogie is.