Je gaat een beetje van haar houden

Als door een onzichtbare hand gestuurd loopt Trudy langs het hek richting Olivia. Een gevoel van eenzaamheid kruipt omhoog, diep van binnenuit. Het schuurt langs haar gevoelscentrum, de plek ergens vlak onder haar middenrif. Waar groot verdriet kan ontstaan, of uitbundig geluk. De plek die tranen omhoog stuwt of een ingehouden lach kan bevrijden.

Ziehier een stukje uit Stem!  van Marlen Beek-Visser (1968). We weten allemaal precies welk gevoel er heerst en hoe de hoofdpersoon daarmee omgaat. Je kunt je als lezer dankzij de rake beschrijvingen van emoties en gebeurtenissen goed verplaatsen in de hoofdpersoon. Een pluim dus voor Marlen Beek-Visser.

In Stem!  volgen we het leven van Trudy, een 28-jarige vrouw die bijna onzichtbaar door het leven gaat. Ze heeft een weinig inspirerende baan, woont alleen en heeft een slechte band met haar succesvolle zus en kritische moeder. Daarnaast heeft ze één vriendin, aan wie ze eigenlijk ook een beetje een hekel heeft. Ze is eenzaam, type dertien in een dozijn, onopvallend en allesbehalve succesvol. Op een dag komt ze per toeval de blinde Jochem tegen, die haar erop wijst dat ze een erg mooi stemgeluid heeft. Deze ‘blinde auditie’ zet haar op een nieuw spoor en ze gaat over lijken om haar nieuwe levensdoel te behalen: doorbreken dankzij de talentenshow Stem!. Ze is er heilig van overtuigd dat haar weg naar roem, rijkdom en succes als een strak geasfalteerde weg voor haar uitgestrekt ligt.

Marlen Beek-Visser schreef voor haar werk als stafmedewerker communicatie en manager van een kinderdagopvang voornamelijk zakelijke teksten, maar een aantal jaren geleden heeft ze de eerste stappen gezet in fictie. Zo heeft ze een tiental korte verhalen gepubliceerd in verhalenbundels. Beek-Visser heeft zich voor Stem!  laten inspireren door een Brits meisje dat volledig door het lint ging bij een auditieronde voor een Engelse talentenjacht. Toen Beek-Visser de video van deze trieste vertoning zag op YouTube, werd het idee voor Stem!  geboren.

Stem!  sluit naadloos aan op de realiteit, waardoor het een herkenbaar verhaal is. Door alle media worden we dagelijks overspoeld door het succes van alle mensen om ons heen en wordt al die onzekere meiden die de wereld rijk is, voorgehouden dat ze er niet bij horen als ze niet succesvol of talentvol zijn. Zo’n meisje is Trudy ook. Ze heeft eindelijk een manier gevonden om ergens bij te horen en er wel toe te doen. Dat Trudy hierin nogal doorslaat is eigenlijk zo gek niet.

En daar zit ook de absolute kracht van de schrijfstijl en de originaliteit van Marlen Beek-Visser: ze laat je als lezer een band opbouwen met de hoofdpersoon. Je gaat je identificeren met Trudy en begrijpt de keuzes die de jonge vrouw maakt, hoe bizar, tegendraads of fout deze ook zijn. Trudy is een vreemde eend in de bijt, onzeker en ontzettend naïef. Maar je gaat dankzij Stem!  toch een beetje van haar houden.