Lezersrecensie
Leesclub: van Interessant! Tot: Ietwat teleurgesteld.
We lazen deze zomer Dit is jouw tijd van Bertram Koeleman. Deze titel werd in de leesclub summier geïntroduceerd: ‘Iets met familieopstellingen’ – ik was gelijk nieuwsgierig.
Het boek gaat over Mart Rebius. Mart krijgt na het overlijden van zijn vader steeds sterker het idee dat er iets belangrijks is gebeurd toen hij nog klein was, maar wat precies? Mart besluit tot een reconstructie. Hij koopt zijn ouderlijk huis, huurt acteurs in als zijn familie en laat ze de middag van zijn zesde verjaardag naspelen.
Een heerlijk absurd gegeven, vol verwachting begon ik aan dit boek. Mijn leesclubgenoten waren bijna allemaal enthousiast, zelf voelde ik na het lezen een licht gevoel van teleurstelling. Waar dat ‘m nou precies in zat… Het heeft iets te maken met de hoofdpersoon. Geen ‘likable’ figuur – wat op zich geen probleem hoeft te zijn, ook schurken kunnen de lezer een verhaal inzuigen. Er is iets met Mart. Hij heeft alles in huis om de lezer te plezieren: hij heeft iets mysterieus (hoe komt hij aan al dat geld), hij wekt medelijden (hij geeft jaren 90-feesten om iets in te halen dat hij blijkbaar heeft gemist), hij is wat wereldvreemd (zijn moeder blijkt een echt mens te zijn, met vleselijke verlangens)… ik merkte dat ik in de loop van het verhaal nieuwsgierig bleef naar de plot, maar eigenlijk geen zin meer had om met Mart rond te hangen. Zoals een leesclubgenoot treffend opmerkte: het boek bevat interessante thema’s (identiteit, herinnering, familie), maar de thema’s worden beter uitgewerkt dan de karakters. Als de karakters meer kleur hadden gekregen dan was het boek mij meer dierbaar geworden. Ik miste kleur bij het personage Mart, maar bijvoorbeeld ook bij zijn moeder. Waarom beweegt zij zomaar mee met Marts absurde plan? Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Mart. Hadden pittige dialogen het verhaal meer diepgang gegeven?
De titel vind ik interessant. Als je de klemtoon op het eerste woord legt ('dit') dan kun je het lezen als een aansporing voor Mart: richt je niet langer op je herinneringen, maar leef in het nu.
Het boek gaat over Mart Rebius. Mart krijgt na het overlijden van zijn vader steeds sterker het idee dat er iets belangrijks is gebeurd toen hij nog klein was, maar wat precies? Mart besluit tot een reconstructie. Hij koopt zijn ouderlijk huis, huurt acteurs in als zijn familie en laat ze de middag van zijn zesde verjaardag naspelen.
Een heerlijk absurd gegeven, vol verwachting begon ik aan dit boek. Mijn leesclubgenoten waren bijna allemaal enthousiast, zelf voelde ik na het lezen een licht gevoel van teleurstelling. Waar dat ‘m nou precies in zat… Het heeft iets te maken met de hoofdpersoon. Geen ‘likable’ figuur – wat op zich geen probleem hoeft te zijn, ook schurken kunnen de lezer een verhaal inzuigen. Er is iets met Mart. Hij heeft alles in huis om de lezer te plezieren: hij heeft iets mysterieus (hoe komt hij aan al dat geld), hij wekt medelijden (hij geeft jaren 90-feesten om iets in te halen dat hij blijkbaar heeft gemist), hij is wat wereldvreemd (zijn moeder blijkt een echt mens te zijn, met vleselijke verlangens)… ik merkte dat ik in de loop van het verhaal nieuwsgierig bleef naar de plot, maar eigenlijk geen zin meer had om met Mart rond te hangen. Zoals een leesclubgenoot treffend opmerkte: het boek bevat interessante thema’s (identiteit, herinnering, familie), maar de thema’s worden beter uitgewerkt dan de karakters. Als de karakters meer kleur hadden gekregen dan was het boek mij meer dierbaar geworden. Ik miste kleur bij het personage Mart, maar bijvoorbeeld ook bij zijn moeder. Waarom beweegt zij zomaar mee met Marts absurde plan? Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Mart. Hadden pittige dialogen het verhaal meer diepgang gegeven?
De titel vind ik interessant. Als je de klemtoon op het eerste woord legt ('dit') dan kun je het lezen als een aansporing voor Mart: richt je niet langer op je herinneringen, maar leef in het nu.
1
Reageer op deze recensie