Interessante ideeën in een niet zo goed werkende plot

Tja. Alles wat ik over dit boek wil zeggen is eigenlijk al uitgebreid gezegd door veel lezers op Goodreads (zie aldaar) - ik ben het met deze lezers eens. Is de schrijfstijl slecht? Nee, Maxim Februari kan goed schrijven, het boek wordt nooit echt zwaar en er zit humor in. Gaat het boek ergens over? Ja en nee. Het boek zit vol met interessante gedachten en ideeën, maar het gevoel blijft alsof je iets mist, alsof er iets schort aan de samenhang en opbouw, alsof het blijft steken in fragmenten. Ik zeg 'alsof' omdat ik ervan ben overtuigd dat Februari erover heeft nagedacht, maar aan de oppervlakte schort het gewoon aan een duidelijk helder verhaal. De ideeën over de 'klont' blijven abstract of gebonden aan enkele personages, terwijl een boek over de bedreiging van een gedataficeerde wereld juist invoelbaar zou moeten maken wat dat in het dagelijks leven gaat betekenen - zoals ook bijvoorbeeld een goede klimaatroman toonbaar zou moeten maken wat een zo groots en abstract iets concreet voor gevolgen heeft. Wellicht had het idee van Maxim Februari beter gewerkt als een (reeks) essay(s). Maar goed, een slecht boek is het niet, en voor wie het onderwerp interessant vindt, zet het boek ook wel aan tot denken.