Hoe een boek over zelfmoord toch leuk kan zijn

Als haar ouders en broer omkomen bij een vliegtuigongeluk, wil de hoofdpersoon van dit boek, de achttienjarige Julie, zelfmoord plegen. Dat klinkt zwaar, maar de manier waarop ze in haar dagboek probeert rationeel over te komen en haar suïcidaliteit ziet als iets dat ze gewoon even moet doen, maakt het boek licht en soms wat humoristisch - een beetje zoals Rick Gervais in de serie 'After Life'. Het boek is geloof ik bedoeld als YA (ook seksualiteit speelt een kleine rol), maar uiteraard ook goed leesbaar voor 'oudere' volwassenen.
Het boek doet recht aan het taboe-onderwerp, zonder sentimenteel of melodramatisch te worden, en tegelijk serieus te blijven en de complexiteit van zelfmoordgedachten te onderschrijven.
Het boek is ook zeker niet saai, doordat de reislustige Julie steeds weer impulsief of juist bizar-berekenend handelt, nu ze in haar ogen niet meer bang hoeft te zijn voor de dood en met weinig rekening meer hoeft te houden (al lukt het haar uiteindelijk niet haar medemenselijke kant en eigenwaarde echt te onderdrukken).
Ten slotte is het boek ook vlot geschreven en van een juiste lengte voor het verhaal dat wordt verteld. Alles bij elkaar een erg sterk en goed leesbaar boek!
Sommige lezers zullen het verhaal misschien wat ongeloofwaardig vinden; de bizarre acties zijn misschien onwaarschijnlijk, maar maken het boek wel leuker om te lezen.