Boeiend mysterie.

De Heks van Anjum
In het dorp Anjum gebeurde doorgaans zo weinig, dat verveling waarschijnlijk doodsoorzaak nummer 1 was. Maar op kerstavond van 1997 was in het dorp en de verre omtrek verveling wel het minste probleem.

Een dubbele moord, door Hollandse import nog wel!

De lichamen van twee mannen worden gevonden op het erf van pension Het Station. De eerste is Louw de Jong die waarschijnlijk dezelfde dag is omgebracht. Later graaft de politie het lichaam van Herman Sonnemans op, deze is dan al een half jaar dood.
De vermoedelijke dader is de eigenaar van het pension: Marjan van der E.

Er gaan heel veel dingen in het onderzoek mis. Er is veel forensisch bewijs waar niets mee wordt gedaan. Bij gebrek aan een duidelijk motief wordt Van der E. opgevoerd als een psychotische vrouw, gediagnosticeerd door het Pieter Baan Centrum. Elke onafhankelijke psychiater die van der E. onderzoekt, zou het later niet eens zijn met deze diagnose. Persoonlijkheidsstoornissen, ja. Maar absoluut niet psychotisch.

Ander opvallend punt is dat er geen link lijkt te zijn gelegd tussen de moorden en de hennepplantage, temeer omdat Ernst en Jaap, de twee mannen die aangifte hebben gedaan tegen Marjan, de uitbaters zijn van diezelfde plantage. Er lijkt aan de kant van justitie sprake van tunnelvisie, waarbij alleen het bewijs gezien wordt dat de hun aanname dat Marjan hoofddader is onderbouwd.

Maar Marjan helpt haar eigen zaak ook niet. De moorden gepleegd op haar erf? Weet ze niets vanaf. Een flinke hennepplantage op zolder van de schuur? Géén idéé! Met haar houding weigert ze ook lang medewerking als zij in de TBS zit, wat haar detentie verder verlengt.

Hoe dan ook, er blijven veel vragen hangen rond de veroordeling van Marjan van der E. Niet dat het de meeste omwonenden kan schelen. Zij noemen haar De Heks van Anjum, of de Satan van Moddergat (waarom niet Monster van Moddergat? Wordt in noord-oost Friesland geen Suske & Wiske gelezen?)

Maar journalist Margriet Brandsma (bekend van haar werk als “correspondent Duitsland” voor het NOS-journaal) ruikt onraad als zij op televisie ziet hoe een rechercheur uitlegt dat hij getipt was door een “kennis”. Hier slaat Brandsma op aan en terecht. De zogenaamde kennis blijkt een politie-informant te zijn, luisterend naar de naam Jaap. Inderdaad, de uitbater van de hennepplantage.

Brandsma duikt heel veel materiaal uit het dossier op, inclusief politieverklaringen van direct betrokkenen. Heel veel van deze verklaringen blijken tegenstrijdig te zijn, waardoor er nog meer vraagtekens boven het onderzoek komen te hangen.
Margriet Brandsma gaat ook zelf op onderzoek uit en interviewt betrokkenen opnieuw. Van der E. wil graag met Brandsma praten, maar overlijdt vlak voordat ze elkaar kunnen spreken. De meeste andere betrokkenen spreekt zij wel, inclusief Ernst en Jaap.

Spoiler alert: Margriet Brandsma komt er ook niet uit. Maar met haar helder geschreven verhaal, met de daarin opgenomen verklaringen, interviews en een beknopte versie van de casus, geeft zij de lezer de kans om zelf als amateur detective aan de slag te gaan.