Mooi en Eerlijk

Toen David de Poel Pointl’s aanbod om zijn biografie te schrijven aannam, kon hij niet bevroeden wat hij allemaal op zijn hals zou halen. Het imago van Pointl was er toch een van een van een wat saaie einzelgänger die maar van twee dingen hield: schrijven en zijn katten.

Maar dat blijkt al gauw vies tegen te vallen. Als de biograaf 100 uur aan het boek heeft gewerkt, zegt de nogal wispelturige Pointl dat hij het project af wil blazen. Dit kan ternauwernood worden voorkomen door ingrijpen van zijn uitgever.

Daar blijft het niet bij. Pointl krijgt de ene somatische rampspoed na de andere, waarvan hij nooit meer zou herstellen. Hierdoor moet Pointl voor langere tijd verblijven in het ziekenhuis. Bij gebrek aan sociaal netwerk krijgt De Poel de schone taak om als eerste contactpersoon te fungeren.

Bovendien blijkt Pointl een lat relatie te hebben met ene Paula uit Dordrecht. Deze heeft twee zonen, waarvan er in ieder geval een een nogal onguur type is. Zoon Stanley eist dat De Poel haar tot 1e contactpersoon maakt en eisen ook toegang tot de woning van Pointl. Als dit, conform de wens van Pointl geweigerd wordt, wordt het dusdanig onaangenaam, dat zelfs de politie zich er tegen aan moet bemoeien.

Later wordt Pointl opgenomen in het Dr. Sarphati huis, een verpleeghuis in het centrum van Amsterdam, de stad waar Pointl zijn hele volwassen leven zou doorbrengen. Al lezend bekruipt je het gevoel dat zijn verblijf daar niet makkelijk kan zijn geweest. Niet voor hem, maar ook niet voor het personeel. Pointl uit zich zelden respectvol over hen, wat je niet zou verwachten van iemand die zelf het grootste deel van zijn leven onderaan de maatschappelijke ladder door heeft moeten brengen.

David de Poel gaat er op bewonderenswaardige wijze mee om als mens, maar ook als biograaf. Uiteindelijk kiest hij er voor om de biografie per hoofdstuk te schakelen tussen de algemene biografie en de laatste jaren van de schrijver. Of beter gezegd, schakelen tussen biografie en autobiografie. David loopt met Frans op tot aan zijn zelfgekozen dood. En al die tijd zal David zich afvragen of de vriendschap die hij voelt voor Frans wederkerig is.

Het is een mooie en eerlijke biografie geworden. Er waren fraaie en lelijke kanten aan de persoonlijkheid van Frans Pointl. De Poel benoemt ze allemaal. Met liefde.