Bukowski op zijn gemiddeldst

Vroeger was alles beter.

Ga er tegenwoordig als boze gefrustreerde jongeman maar aan staan. Een rolmodel als Andrew Tate is niet te doen. De man heeft alles wat jij nooit zal hebben en deed dingen die jij nooit zal durven.

Nee, dan Charles Bukowski, dáár had je wat aan. Een kop die alleen je moeder wilt kussen? Geen uitzicht om hogerop de maatschappelijke ladder te komen? Geen probleem. Koop 2 six packs en een fles whisky bij de slijterij, haal vaders Triumph typemachine van zolder en knal in je slaapkamertje jouw keiharde waarheid letter-voor-letter dwars door het papier heen. Het is te betwijfelen of het op de langere tijd iets oplevert, maar nu voelt het als het begin van iets episch.
Niemand zat op Bukowski te wachten in de jaren veertig. Zelfs het leger niet en dat terwijl er een wereldoorlog aan de gang was. Meestal platzak en met een door acne geteisterd gezicht was hij doorgaans verre van onweerstaanbaar voor het andere geslacht. Wat hem restte was het ene rotbaantje aan het andere te rijgen en in zijn vrije tijd door te blijven schrijven in de hoop dat er ooit een verhaal of gedicht van zijn hand zou worden gepubliceerd.

Het vergaat zijn alter ego Henry Chinaski in de novelle Factotum (manusje-van- alles) niet veel beter, maar het levert veel op dat de moeite van het lezen waard is. De anekdotes over de diverse baantjes hebben een kwaliteit die je punk zou kunnen noemen. Kort, schrijnend, rauw. Wat Chinaski op de been houdt is het besef dat door niets te hebben, je ook niets te verliezen hebt. Je bent zo vrij als een vogel. Chinaski laat dit zien door de hele VS te doorkruisen. Dat hij daarbij alleen maar iets vind dat eerder achter zich heeft gelaten (rotbaan, rot baas, rot hospita), neemt hij voor lief. En het moet gezegd, Chinaski is als rotwerknemer geen haar beter.

vriendhij een dame die lid is van een driekoppige mini harem in dienst van een bejaarde miljonair. Het verhaal ontspoort in een puberale erotische droom. Niet veel later laat de miljonair het leven, Chinaski en harem berooid achterlatend.

De tweede keer heeft Chinaski veel succes met gokken op de paarden rennen. Dit bevalt zijn tien jaar oudere vriendin Jan allerminst omdat samen met de financiële problemen ook Chinaski’s libido het raam uit gevlogen is. Jan is de alter ego van een voormalige vriendin van Bukowski. Hun relatie is ook verfilmd in de film Barfly met Mickey Rourke en Faye Dunaway in de hoofdrol.

Toch is Chinaski een incel (onvrijwillige celibatair) avant la lettre. Hij verwijt zichzelf geen man te zijn omdat hij zich niet voldoende opdringt bij de dames. Een echte man, volgens Chinaski, zou zijn passie tonen, desnoods middels verkrachting. Later voegt hij de daad bij het woord door een collega aan te randen. Het kost hen allebei hun baan.

Zoals gezegd, veel van de hoofdstukken leest als een punk album. Het zijn geen meesterwerken maar het heeft een kwaliteit en ook wel een zwartgallige humor die beklijft. Anderen hebben dat minder en dan gaat het nihilisme en eindeloze gezuip je tegen staan. Bukowski is als drank: best lekker op zijn tijd, maar met mate.