Lezersrecensie
Smeulende spanning in verdienstelijk debuut
Zo vaak als mogelijk verkent de 12 jarige Steven Lamb het heidebied naast zijn woonplaats Exmoor in het zuidwesten van Engeland. Steven is op zoek naar zijn oom Billy wiens lichaam ergens in het natuurgebied begraven moet zijn. Oom Billy is door de kindermoordenaar Arnold Avery om het leven gebracht. Oom Billy was toen 11 jaar oud. De pijn en het verdriet die zijn hele familie in een depressieve pauze stand heeft gezet, zal pas stoppen als oom Billy is gevonden. En dus blijft Steven graven.
Belinda Bauer debuteerde in 2009 met Rusteloos Land (originele titel: Blacklands) en is het eerste deel van de Exmoor trilogie waarin niet een persoon, maar de plaats de verbindende factor is. Rusteloos Land had eigenlijk een kort verhaal moeten worden over een jongen en zijn oma. Dat liep een beetje uit de hand en het werd uiteindelijk een flinke roman.
Bauer maakte zich schuldig aan waar meer debuterende auteurs een handje van hebben. Dat is het schrijven vanuit het ik perspectief, maar zich dan niet beperken tot het hoofdpersonage. We zitten in het hoofd van Steven, zijn tegenstander Avery, maar ook de moeder, Stevens' lerares, Stevens' beste vriend Lewis, Averys cipier, etc. De reden dat Bauer er wel mee wegkomt, is omdat de personages stuk voor stuk goed zijn uitgewerkt en hun perspectief nuttige informatie voor de lezer bevat.
Steven komt er gaandeweg achter dat al dat graven waarschijnlijk niets gaat opleveren en dus kiest hij er voor om dat ene talent in te zetten waarvan hij zeker weet dat hij het heeft en dat is brieven schrijven. En zo onstaat er een schriftelijk schaakspel tussen een kind en een kindermoordenaar. Als lezer weet je dat dat maar op een manier af kan lopen.
Tussendoor proef je het verdriet dat als een deken ligt over Stevens familie. Zijn oma wacht nog altijd op de terugkeer van zoon Billy en verwaarloost haar dochter, die dat tegelijkertijd met haar zoon Steven doet. De armoede is niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk. Het gezin is straatarm. Enig lichtpuntje is Stevens jongere broertje Davey, die nog te jong is om te begrijpen welke ellende zich om hem heen afspeelt.
Rusteloos Land wordt aangeprezen als zijnde een "literaire thriller" en in dit geval klopt dat ook. De karakters zijn interessant en ontwikkelen zich. De opbouw van de spanning verloopt in een traag tempo, maar met name in de tweede helft van het verhaal, zat ik op het puntje van mijn stoel.
Rusteloos Land is een verdraaid goede roman, van een verdraaid goede schrijver.
Belinda Bauer debuteerde in 2009 met Rusteloos Land (originele titel: Blacklands) en is het eerste deel van de Exmoor trilogie waarin niet een persoon, maar de plaats de verbindende factor is. Rusteloos Land had eigenlijk een kort verhaal moeten worden over een jongen en zijn oma. Dat liep een beetje uit de hand en het werd uiteindelijk een flinke roman.
Bauer maakte zich schuldig aan waar meer debuterende auteurs een handje van hebben. Dat is het schrijven vanuit het ik perspectief, maar zich dan niet beperken tot het hoofdpersonage. We zitten in het hoofd van Steven, zijn tegenstander Avery, maar ook de moeder, Stevens' lerares, Stevens' beste vriend Lewis, Averys cipier, etc. De reden dat Bauer er wel mee wegkomt, is omdat de personages stuk voor stuk goed zijn uitgewerkt en hun perspectief nuttige informatie voor de lezer bevat.
Steven komt er gaandeweg achter dat al dat graven waarschijnlijk niets gaat opleveren en dus kiest hij er voor om dat ene talent in te zetten waarvan hij zeker weet dat hij het heeft en dat is brieven schrijven. En zo onstaat er een schriftelijk schaakspel tussen een kind en een kindermoordenaar. Als lezer weet je dat dat maar op een manier af kan lopen.
Tussendoor proef je het verdriet dat als een deken ligt over Stevens familie. Zijn oma wacht nog altijd op de terugkeer van zoon Billy en verwaarloost haar dochter, die dat tegelijkertijd met haar zoon Steven doet. De armoede is niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk. Het gezin is straatarm. Enig lichtpuntje is Stevens jongere broertje Davey, die nog te jong is om te begrijpen welke ellende zich om hem heen afspeelt.
Rusteloos Land wordt aangeprezen als zijnde een "literaire thriller" en in dit geval klopt dat ook. De karakters zijn interessant en ontwikkelen zich. De opbouw van de spanning verloopt in een traag tempo, maar met name in de tweede helft van het verhaal, zat ik op het puntje van mijn stoel.
Rusteloos Land is een verdraaid goede roman, van een verdraaid goede schrijver.
1
Reageer op deze recensie