Lezersrecensie
Aan het einde branden de tranen in mijn ogen
Bart Chabot leerde ik jaren geleden op tv kennen. Een drukke man dat was het voor mij met een aparte verschijning. Niet mijn type om naar te luisteren. Splinter Chabot, een leuke verschijning op tv gezien en dat is het. Van het boek Confettiregen van Splinter Chabot heb ik zeker gehoord. Hij staat bij mijn zus in de kast en die is er heel enthousiast over. Zelf heb ik hem nog niet gelezen maar wie weet gaat daar verandering in komen na het lezen van Gezinsverpakking.
Gezinsverpakking heeft me heel erg verrast. Ik begon het boekenweekgeschenk te lezen en ben bijna onafgebroken blijven lezen. In het begin lees je een stuk vanuit de hond en dat is zo mooi geschreven. Als lezer kijk je mee door de ogen van de hond en voel je wat hij voelt. De teksten zijn eigenlijk alledaags. Het is bijna of je leest in een dagbooek maar elke keer vanuit een ander gezinslid. De teksten zijn mooi geschreven, de warmte van het gezin naar elkaar is heel erg te voelen. Hierboven op de foto de laatste alinea vind ik heel mooi maar ook het stukje tekst hieronder.
Niet alleen het huis is veranderd.
Hoe langer ik bij mijn ouders ben,
hoe scherper ik het zie; de tijd
heeft de schaakstukken
in ons leven verzet.
Het is een mooie bundel geworden geschreven door meerdere personen maar het voelt als één geheel. Aan het einde branden de tranen in mijn ogen. Ik kan er niks aan doen want deze teksten zijn zo rakend en mooi geschreven. Het boekenweekgeschenk heeft me doen beseffen zeker wat werk van Splinter Chabot te willen lezen omdat hij er voor mij echt uitsprong.
Gezinsverpakking heeft me heel erg verrast. Ik begon het boekenweekgeschenk te lezen en ben bijna onafgebroken blijven lezen. In het begin lees je een stuk vanuit de hond en dat is zo mooi geschreven. Als lezer kijk je mee door de ogen van de hond en voel je wat hij voelt. De teksten zijn eigenlijk alledaags. Het is bijna of je leest in een dagbooek maar elke keer vanuit een ander gezinslid. De teksten zijn mooi geschreven, de warmte van het gezin naar elkaar is heel erg te voelen. Hierboven op de foto de laatste alinea vind ik heel mooi maar ook het stukje tekst hieronder.
Niet alleen het huis is veranderd.
Hoe langer ik bij mijn ouders ben,
hoe scherper ik het zie; de tijd
heeft de schaakstukken
in ons leven verzet.
Het is een mooie bundel geworden geschreven door meerdere personen maar het voelt als één geheel. Aan het einde branden de tranen in mijn ogen. Ik kan er niks aan doen want deze teksten zijn zo rakend en mooi geschreven. Het boekenweekgeschenk heeft me doen beseffen zeker wat werk van Splinter Chabot te willen lezen omdat hij er voor mij echt uitsprong.
1
1
Reageer op deze recensie