Lezersrecensie
Ik heb Hendrik Groen in mijn hart gesloten en wil nu de andere delen zeker ook lezen.
We leerden Hendrik Groen kennen door zijn dagboek Pogingen iets van het leven te maken. Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club probeert Hendrik zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken. Van tijd tot tijd valt het Hendrik zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. Met de hem zo kenmerkende charmante humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart.
Ik begon op de eerste dag van het jaar met lezen en dat was echt genieten. Gelijk zat ik weer helemaal in de wereld van Hendrik Groen en zijn vrienden van de Oud-maar-niet-dood-club. Helaas werd ik ziek en koste lezen met te veel moeite. De dag dat ik me na 1,5 week weer iets beter voelde pakte ik dit boek er weer bij en ging verder waar ik gebleven was. Toen ging het echt heel snel. De ene na de andere dag las ik weg uit het dagboek. Het is zo fijn lezen die korte stukjes uit het leven van deze man. Niet elke dag is leuk, gezellig of mooi. Het is een realistisch beeld van het leven van een man in een verzorgingshuis.
De titel Zolang er leven is past heel mooi bij deze fase van het leven. Helaas zijn er weer trieste gebeurtenissen en daardoor leef ik echt mee tijdens het lezen. Hoe ga je om met de ziekte van je beste vriend, met ouder worden en alle mankementen die erbij komen kijken. Hopelijk wordt ik oud op een manier zoals de mannen en vrouwen van de Oud-maar-niet-dood-club.
Wat ik niet verwacht had en toch is gebeurt? Ik heb Hendrik Groen in mijn hart gesloten en wil nu de andere delen zeker ook lezen. Na Pogingen iets van het leven te maken en Zolang er leven is volgen er nog twee die over Hendrik Groen gaan. Een kleine verrassing en Opgewekt naar de eindstreep. Een kleine verrassing die heb ik nog nodig maar Opgewekt naar de eindstreep heb ik al in mijn bezit. Wel het laatste deel in bezit maar niet de derde komt omdat ik dit deel zag staan en hem gelijk toen heb meegenomen. Je kan maar beter alvast het laatste deel hebben dan hem opeens niet meer tegenkomen.
Ik begon op de eerste dag van het jaar met lezen en dat was echt genieten. Gelijk zat ik weer helemaal in de wereld van Hendrik Groen en zijn vrienden van de Oud-maar-niet-dood-club. Helaas werd ik ziek en koste lezen met te veel moeite. De dag dat ik me na 1,5 week weer iets beter voelde pakte ik dit boek er weer bij en ging verder waar ik gebleven was. Toen ging het echt heel snel. De ene na de andere dag las ik weg uit het dagboek. Het is zo fijn lezen die korte stukjes uit het leven van deze man. Niet elke dag is leuk, gezellig of mooi. Het is een realistisch beeld van het leven van een man in een verzorgingshuis.
De titel Zolang er leven is past heel mooi bij deze fase van het leven. Helaas zijn er weer trieste gebeurtenissen en daardoor leef ik echt mee tijdens het lezen. Hoe ga je om met de ziekte van je beste vriend, met ouder worden en alle mankementen die erbij komen kijken. Hopelijk wordt ik oud op een manier zoals de mannen en vrouwen van de Oud-maar-niet-dood-club.
Wat ik niet verwacht had en toch is gebeurt? Ik heb Hendrik Groen in mijn hart gesloten en wil nu de andere delen zeker ook lezen. Na Pogingen iets van het leven te maken en Zolang er leven is volgen er nog twee die over Hendrik Groen gaan. Een kleine verrassing en Opgewekt naar de eindstreep. Een kleine verrassing die heb ik nog nodig maar Opgewekt naar de eindstreep heb ik al in mijn bezit. Wel het laatste deel in bezit maar niet de derde komt omdat ik dit deel zag staan en hem gelijk toen heb meegenomen. Je kan maar beter alvast het laatste deel hebben dan hem opeens niet meer tegenkomen.
1
Reageer op deze recensie