Een destructief duo

Vanaf de kleuterschool zijn Moritz en Raffael elkaars beste vrienden. Ze beleven allerlei spannende avonturen in ‘hun’ Oostenrijkse bergdorp. Vooral het bos heeft een magische aantrekkingskracht op de jongens. Op jonge leeftijd vertonen de twee al grote verschillen in karakter: Raffael ontpopt zich tot een gemeen en arrogant kind, terwijl Moritz juist lief en zachtaardig van aard is. Steeds vaker maakt Moritz’ moeder Marie zich zorgen om de negatieve invloed van Raffael op haar zoon.

In de pubertijd sluit de rebelse Johanna zich aan bij het duo. Er ontstaat een nieuwe dynamiek die fataal voor de vriendschap blijkt te zijn. Moritz en Raffael gaan ieder hun eigen weg. Pas zestien jaar later zien de heren elkaar opnieuw. In Donkergroen bijna zwart laat Mareike Fallwickl (1983) zien hoe intens én schadelijk kindervriendschappen kunnen zijn. Een meeslepend verhaal, met een duister randje en een zekere suspense, over hoe de consequenties van een jeugdzonde je levenslang blijven achtervolgen.

In Donkergroen bijna zwart is het nature-nurture-debat altijd onderhuids aanwezig. Wanneer Raffael zich op 4-jarige leeftijd misdraagt vraagt Marie zich ernstig af "of een kind van zichzelf gemeen kan zijn." Of is hij slechts het product van zijn omgeving? Zijn zijn ouders, die gevangen zitten in een liefdeloos huwelijk, verantwoordelijk voor het verknipte karakter van hun zoon? Andersom is de vraag of Moritz zijn aangeboren goedheid onder alle omstandigheden weet te behouden.

Fallwickl stemt haar schrijfstijl perfect af op de persoonlijkheden van haar personages. Ze wisselt continu tussen expliciet en niets verhullend enerzijds en poëtisch en mysterieus anderzijds. Irene Dirkes is verantwoordelijk voor de schitterende Nederlandse vertaling. De eerste ontmoeting tussen Moritz en Johanna omschrijft de auteur als volgt:

"Op de dag dat Johanna komt, verandert Moritz binnen enkele uren. Hij is als een schilderij dat een beetje scheef hing, een paar millimeter maar, en dat iemand een zetje heeft gegeven waardoor het ineens recht hangt, perfect." 

Donkergroen bijna zwart is een spannende en aangrijpende debuutroman over vriendschap en verraad. Tergend langzaam openbaart de auteur hoe je beste vrienden in werkelijkheid je grootste vijanden kunnen zijn. Een verhaal vol contrasten, waarin goed en kwaad een magische aantrekkingskracht op elkaar hebben, en pijnlijk duidelijk wordt dat "hij die meer ziet dan de anderen, in werkelijkheid helemaal niets heeft gezien."