Hoe vind je de motivatie om wat van je leven te maken, wanneer het leven zelf het je niet makkelijk maakt?

Een leven op wielen. Ik las de titel en was meteen geïntrigeerd.
Ik geef toe dat ik niet de moeite heb genomen om na te gaan of het een fictieve of persoonlijke ervaring betrof. Ik nam aan het laatste, het bleek het eerste.
Maar dat doet niets af aan de impact van het boek.
De auteur, Claudia Stinne, heeft haar huiswerk gedaan. Kleine details zorgen ervoor dat ze een realistisch beeld schetst van een leven op wielen, in een rolstoel. Met de alledaagse beperkingen en uitdagingen die daarbij komen kijken. Ze maakt zichtbaar wat veelal verborgen blijft.

Alhoewel het, door de wisselende tijdstippen en perspectieven, even duurde voordat ik de situaties en personages duidelijk had, werd ik wel meteen het verhaal ingezogen. Het verhaal van een droom die in duigen valt en verandert in een nachtmerrie. Van een jonge wielrenner met een veelbelovende carrière in de topsport, in een aan de rolstoel gekluisterde invalide met een dwarslaesie en PTSS.

Een kort moment van onoplettendheid. Een auto-ongeluk. Een dode, twee overlevenden.
Hoe overleef je dan? Hoe in vredesnaam?? Het is een pijnlijk en moeizaam proces voor Mathijs en René, de twee gewonden. Er volgt een rollercoaster aan emoties. Woede, rouw, wanhoop, verdriet, schuld, depressie… Claudia beschrijft ze allemaal vanuit hun perspectief. In bloemrijke bewoordingen en gebruik makend van mooie metaforen kruipen de emoties onder je huid zodat je ze als lezer zelf meebeleeft. Ik heb dan ook wel enkele traantjes weggepinkt tijdens het lezen.

Zo’n ingrijpend ongeval heeft niet enkel impact op het leven van de slachtoffers maar ook van de mensen direct om hen heen, de na- en ‘naast’bestaanden. Het is mooi dat Claudia ook hen een stem geeft. Want wat zeg je bijvoorbeeld met goed fatsoen tegen iemand wiens toekomst compleet aan diggelen ligt? En hoe kan je anderen tot steun zijn wanneer je zelf worstelt met je eigen emoties en levenskeuzes? Met veel inlevingsgevoel en hier en daar wat galgenhumor legt Claudia meerdere pijnpunten bloot. Want ze is niet iemand die beladen thema’s schuwt. Onderwerpen als seksuele geaardheid en huiselijk geweld komen ook aan bod.

Is het dan enkel kommer en kwel in het boek? Nee hoor, gelukkig niet. Al is het proces van rouw behoorlijk rauw, langzaam maar zeker komt er ruimte voor acceptatie. En daarmee voor andere keuzes en nieuwe dromen. Het ‘er voor elkaar zijn’ speelt daarbij een cruciale rol. Je moet het wel zelf doen maar hoeft het niet alleen te doen is een veel gebruikt gezegde en klinkt daarom misschien als een cliché, maar wat hebben we elkaar nodig. Bij vreugde en verdriet. Daarom is het zo waardevol dat Claudia deze kerngedachte heeft beschreven vanuit meerdere personen en op een hartverwarmende manier.

Het boek is een aanrader voor iedereen die te maken heeft verlies. Of het nu gaat om gezondheid, personen of toekomstverwachtingen. Waar Claudia het boek mee begint, sluit ik graag af. Een quote van Bob Marley:
You never know how strong you are
until being strong is your only choice.