Van alles en nog wat
Abbi Hope Goldstein is op 11 september jarig. En op 11 september 2001 werd ze één jaar. Op haar verjaardag was ze in een kinderdagverblijf in het World Trade Centre in New York. Toen de torens instortten werd ze gered door één van de leidsters uit het verblijf. Met een kroon op haar hoofd en een ballon in haar hand. Dit bewuste moment is op foto vastgelegd. Vijftien jaar later is deze foto nog steeds een symbool van hoop voor deze dag, maar ook een last die Abbi nog steeds achtervolgt. Als ze in de zomer op een kamp gaat werken hoopt ze hier even los van te komen. Maar dan komt ze Noah tegen. Noah zit op dezelfde school als Abbi en heeft een heel ander plan voor Abbi voor deze zomer.
Het idee van het verhaal is interessant. Er wordt uitgebreid ingegaan op de effecten van 11 september, voor de mensen die het van heel dichtbij hebben meegemaakt, maar ook voor de generatie erna. De kinderen die op heel jonge leeftijd een ouder of ander familielid kwijt zijn geraakt tijdens het drama. Jongeren die de gevolgen van de ramp nog elke dag voelen zonder dat ze het zelf hebben meegemaakt staan centraal in dit boek en dat is boeiend om over te lezen.
Echter laat schrijfster Julie Buxbaum het daar niet bij. Naast de verhaallijn over de gevolgen van 11 september komt er ook nog een liefde, vriendschap en gezondheid aan de orde. Dit is te veel voor een boek van krap 300 bladzijdes, waardoor de verhaallijnen niet allemaal heel goed uitgewerkt zijn en al gauw voorspelbaar worden. Het was fijner geweest als er één of twee onderwerpen goed uitgewerkt waren geweest en de rest achterwege gelaten was. Dat had het boek een stuk duidelijker gemaakt, want nu blijven er veel losse eindjes over en voelt bijvoorbeeld een liefde wel erg geforceerd.
Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van zowel Abbi als Noah, wat een fijne afwisseling biedt. Elk hoofdstuk wisselt tussen hun perspectieven. De personages zijn echte tieners. Ze gedragen zich heel herkenbaar, ondanks de situatie waar ze in zitten en alles wat ze in hun jonge leven al hebben meegemaakt hebben. Dit maakt Hope and other punchlines een Young Adult-boek bij uitstek, waar jongeren van rond de 16 jaar veel herkenning in kunnen vinden.
Reageer op deze recensie