Sublieme deducties

Zakenman Yoshitaka en zijn vrouw Ayane krijgen een bevriend echtpaar te eten in hun fraaie appartement in Tokyo. Tijdens het voorbereiden meldt Yoshitaka terloops dat hij van Ayane wil scheiden, omdat zij geen kinderen kan krijgen. Wat heeft een huwelijk voor zin zonder erfgenaam? Zijn diep geschokte eega besluit dat het tijd wordt om dat zakje witte poeder te gebruiken...…

De lezer van Redding van een heilige kijkt dan ook niet vreemd op als na deze proloog blijkt dat Yoshitaka dood in huis gevonden wordt, terwijl zijn vrouw bij haar zieke ouders aan de kust op bezoek is. Wie en waarom van deze moord zijn duidelijk, de vraag is meer hóé Ayane het dodelijke vergif in de koffie van haar man heeft gekregen, terwijl ze er zelf niet bij was. Een perfecte moord?

Auteur Keigo Higashino is de best verkopende misdaadschrijver van Japan. Met tientallen romans, filmscripts en televisiescenario’s zou je hem de James Patterson van Tokyo kunnen noemen. Of de sir Arthur Conan Doyle, want hij heeft een grote liefde voor ingewikkelde puzzels, waarbij de lezer met de speurder van dienst meedenkt. In Higashino’s geval is dat professor Yukawa, die altijd gebeld wordt als de politie er niet uitkomt. Diens motto luidt, vrij naar Doyle, dat als je al het onmogelijke hebt geëlimineerd, het resterende, hoe onwaarschijnlijk ook, wel de waarheid moet zijn.

Yukawa is er dol op om allerlei vergezochte theorieën op de geplaagde rechercheur Kusanagi af te schieten. Maar die is in Redding van een Heilige nogal gecharmeerd van de hoofdverdachte en niet echt in de stemming om met ‘Sherlock’ Yukawa mee te denken. Gelukkig voor de professor komt de auteur met een alternatieve sidekick: de verse rechercheur Kaoru Utsumi. Zij is ervan overtuigd dat vrouwen anders denken en deduceren en gaat volledig haar eigen gang. Tot groot genoegen van de professor, die haar baas wijst op Utsumi’s talenten.

De uitdaging voor schrijver Higashino lag duidelijk in het bedenken van het ondenkbare. De lezer kan niet anders dan meegaan in zijn puzzelplezier. Aanvankelijk lijkt de pittige Utsumi een extra lading aan het boek mee te geven. Maar halverwege beperkt Higashino zich steeds meer tot het ingenieus afhandelen van de plot. De karakterontwikkeling is minimaal en waarom bijvoorbeeld rechercheur Kusanagi zo’n zwak heeft voor de verdachte, blijft volstrekt onduidelijk. En waar blijven zijn privéproblemen, zijn sociale filosofieën? Goed, dit is geen Skandinoir, maar een beetje meer saké, lust en onlusten was fijn geweest.

Desondanks is het fijn een nieuwe, Japanse, Holmes te begroeten en te genieten van zijn sublieme deducties.