Lezersrecensie
Leuke thriller, maar mist net wat extra's
Het bloemenmeisje - Anya Niewierra
Na het lezen van De camino, die ontzettend goed bevallen was en bij een goede combinatie was van een stukje geschiedenis en een spannende thriller, een ander boek van Anya Niewerra. Waarschijnlijk moet dit eerder gelezen worden, maar eens zien of dit eenzelfde niveau heeft.
Het boek volgt Nina Fleurie, de ik-persoon. Een vrouw van middelbare leeftijd met een bijzondere voorgeschiedenis. In haar jonge jaren is ze opgegroeid in de natuur, zonder menselijk contact. Nu is ze onderdeel van de samenleving, voor zover dat voor haar mogelijk is. Eigenlijk leeft ze vooral in een wereld van zintuigen: geur en gevoel geven haar richting en rust. Door een onverwachte ontmoeting moet ze haar eigen jeugd onderzoeken, met alle gevolgen van dien.
De zoektocht van Nina is een hele interessante en spannende. Door het blote schrijven van Niewierra blijf je betrokken en ga je na elke twist nog sneller lezen en ben je benieuwd waar het heen gaat. Natuurlijk zitten er soms wendingen in die te duidelijk of makkelijk zijn, daarnaast zijn sommige zijstraten niet goed afgerond of te kort belicht, maar over het algemeen is het een prima thriller met genoeg vaart en spanning.
Het lastige van het boek is allereerst het perspectief. Door een ik-perspectief te gebruiken, kom je als lezer altijd achteraf zaken te weten. Zeker als de schrijfster na een belangrijke ontmoeting, deze pas later terug laat komen. Hierdoor heb je als lezer nooit het idee dat je zelf mee kan leven en mee kunt denken, wat toch het doel is bij een thriller.
Daarnaast is het feit dat de hoofdpersoon sociaal ongemakkelijk is en veel doet met haar reukvermogen, niet bevorderlijk voor het meeleven. Uiteindelijk is ze niet boeiend genoeg en zijn haar keuze dan ook niet interessant genoeg om daar zelf een mening of gevoel bij te krijgen. De lezer blijft afstandelijk.
Het plot draait uiteindelijk om een familie met haar geheim, maar deze familie is zo groot en heeft zoveel personen die kort benoemd worden, maar wel belangrijk zijn voor de clou, dat de namenlijst voorin te noodzakelijk wordt. Het had wat simpeler gekund.
Afsluitend valt te stellen dat het een prima thriller is, maar het mist het beetje extra wat De camino wel heeft, een thema of geschiedkundig onderwerp dat boeit. Daarnaast sterven mensen wel erg toevallig op het verkeerde, of juiste, moment. Dat komt nogal goedkoop over.
De laatste bladzijde is wel erg goed gevonden en maakt een hoop goed!
Na het lezen van De camino, die ontzettend goed bevallen was en bij een goede combinatie was van een stukje geschiedenis en een spannende thriller, een ander boek van Anya Niewerra. Waarschijnlijk moet dit eerder gelezen worden, maar eens zien of dit eenzelfde niveau heeft.
Het boek volgt Nina Fleurie, de ik-persoon. Een vrouw van middelbare leeftijd met een bijzondere voorgeschiedenis. In haar jonge jaren is ze opgegroeid in de natuur, zonder menselijk contact. Nu is ze onderdeel van de samenleving, voor zover dat voor haar mogelijk is. Eigenlijk leeft ze vooral in een wereld van zintuigen: geur en gevoel geven haar richting en rust. Door een onverwachte ontmoeting moet ze haar eigen jeugd onderzoeken, met alle gevolgen van dien.
De zoektocht van Nina is een hele interessante en spannende. Door het blote schrijven van Niewierra blijf je betrokken en ga je na elke twist nog sneller lezen en ben je benieuwd waar het heen gaat. Natuurlijk zitten er soms wendingen in die te duidelijk of makkelijk zijn, daarnaast zijn sommige zijstraten niet goed afgerond of te kort belicht, maar over het algemeen is het een prima thriller met genoeg vaart en spanning.
Het lastige van het boek is allereerst het perspectief. Door een ik-perspectief te gebruiken, kom je als lezer altijd achteraf zaken te weten. Zeker als de schrijfster na een belangrijke ontmoeting, deze pas later terug laat komen. Hierdoor heb je als lezer nooit het idee dat je zelf mee kan leven en mee kunt denken, wat toch het doel is bij een thriller.
Daarnaast is het feit dat de hoofdpersoon sociaal ongemakkelijk is en veel doet met haar reukvermogen, niet bevorderlijk voor het meeleven. Uiteindelijk is ze niet boeiend genoeg en zijn haar keuze dan ook niet interessant genoeg om daar zelf een mening of gevoel bij te krijgen. De lezer blijft afstandelijk.
Het plot draait uiteindelijk om een familie met haar geheim, maar deze familie is zo groot en heeft zoveel personen die kort benoemd worden, maar wel belangrijk zijn voor de clou, dat de namenlijst voorin te noodzakelijk wordt. Het had wat simpeler gekund.
Afsluitend valt te stellen dat het een prima thriller is, maar het mist het beetje extra wat De camino wel heeft, een thema of geschiedkundig onderwerp dat boeit. Daarnaast sterven mensen wel erg toevallig op het verkeerde, of juiste, moment. Dat komt nogal goedkoop over.
De laatste bladzijde is wel erg goed gevonden en maakt een hoop goed!
1
Reageer op deze recensie