Lezersrecensie
Het Roald Dahl week.
Van 13 tot en met 20 september is het Roald Dahl week.bij uitgeverij De Fontein. Vorig jaar nam ik mij voor om elk jaar, rond deze tijd, een boek van Dahl te herlezen.
Boy: Voor wie, net als ik, de boeken van Roald Dahl in zijn kindertijd verslonden heeft, moet echt eens Boy en Solo lezen. Je krijgt een heel goed beeld van het leven van deze geweldige schrijver. In Boy vertelt Dahl over zijn kinderjaren en kostschooltijd. We leren zijn ouders en vele broers en zussen kennen en Dahl neemt ons mee op hun jaarlijkse vakantie naar Noorwegen. Het land waar zijn vader geboren is. De verhalen over kostschool zijn zowel enorm grappig als diep triest tegelijk. Wat werden die jonge kinderen daar slecht behandeld door hun leerkrachten. Het is duidelijk waar Dahl zijn inspiratie voor de verschrikkelijke juffrouw Bulstronk uit het boek Mathilda vandaan gehaald heeft.
Solo: Dahl schrijft over zijn tijd als twintiger bij de Shell in Afrika en over zijn opleiding tot gevechtspiloot bij de R.A.F. Het verhaal bevat de zelfspot en humor die we van Dahl gewend zijn. Tussen spanning en avontuur laat Dahl ook wat andere geluiden klinken: kritiek, angst, twijfels, eenzaamheid en gemis. Hij is nog jong als hij moederziel alleen in een gammel autootje door de woestijn rijdt naar zijn opleidingsplaats. De piloten werden kort opgeleid en nauwelijks begeleidt. Er lag een enorme verantwoordelijkheid op hun schouders. Het merendeel van de mannen waar Dahl zijn opleiding mee volgden overleefden de oorlog niet. Toen Dahl weer herenigd werd met zijn moeder had ik waarschijnlijk net zoveel tranen in mijn ogen als zijn moeder 80 jaar geleden. Ik heb de verhalen met bewondering geluisterd. Wat kan die Jan Ming toch prachtig voorlezen!
Boy: Voor wie, net als ik, de boeken van Roald Dahl in zijn kindertijd verslonden heeft, moet echt eens Boy en Solo lezen. Je krijgt een heel goed beeld van het leven van deze geweldige schrijver. In Boy vertelt Dahl over zijn kinderjaren en kostschooltijd. We leren zijn ouders en vele broers en zussen kennen en Dahl neemt ons mee op hun jaarlijkse vakantie naar Noorwegen. Het land waar zijn vader geboren is. De verhalen over kostschool zijn zowel enorm grappig als diep triest tegelijk. Wat werden die jonge kinderen daar slecht behandeld door hun leerkrachten. Het is duidelijk waar Dahl zijn inspiratie voor de verschrikkelijke juffrouw Bulstronk uit het boek Mathilda vandaan gehaald heeft.
Solo: Dahl schrijft over zijn tijd als twintiger bij de Shell in Afrika en over zijn opleiding tot gevechtspiloot bij de R.A.F. Het verhaal bevat de zelfspot en humor die we van Dahl gewend zijn. Tussen spanning en avontuur laat Dahl ook wat andere geluiden klinken: kritiek, angst, twijfels, eenzaamheid en gemis. Hij is nog jong als hij moederziel alleen in een gammel autootje door de woestijn rijdt naar zijn opleidingsplaats. De piloten werden kort opgeleid en nauwelijks begeleidt. Er lag een enorme verantwoordelijkheid op hun schouders. Het merendeel van de mannen waar Dahl zijn opleiding mee volgden overleefden de oorlog niet. Toen Dahl weer herenigd werd met zijn moeder had ik waarschijnlijk net zoveel tranen in mijn ogen als zijn moeder 80 jaar geleden. Ik heb de verhalen met bewondering geluisterd. Wat kan die Jan Ming toch prachtig voorlezen!
1
Reageer op deze recensie