Een duik in de geschiedenis van Curaçao

Voor het schrijven van het boek De duik ontving Sjoerd Kuyper een werkbeurs van het Nederlands Letterenfonds. Met deze beurs op zak vertrok Kuyper naar Curaçao, waar de passaatwind hem het verhaal van Mila en Roly influisterde.

De uitklappagina’s aan het begin van het boek zijn gevuld met een mooie, zonnige en vrolijke aquarelprent van de St. Annabaai. Voordat je nog maar één regel in het boek gelezen hebt, krijg je het gevoel dat je niet meer op de bank in je woonkamer zit. Je staat op de Pontjesbrug… je voelt de wind, het water en de zon!

Roly en Mila zijn op dezelfde dag geboren en elkaars beste vrienden. Roly en zijn vader nemen regelmatig een duik van de Pontjesbrug en komen dan terecht in de geschiedenis van Curaçao. Tijdens het duiken ontmoeten zij Roly’s betovergrootvader en maken zij de afschaffing van de slavernij mee. Op een dag duikt Roly’s vader alleen het water in en komt niet meer terug. Roly’s moeder denkt dat haar man er met een vrouw vandoor is gegaan en besluit met haar zoon terug te keren naar Nederland. Bij zijn vertrek geeft Roly zijn dagboek aan Mila. Gelooft Mila wat Roly geschreven heeft en kan zij Roly’s vader redden?

Sanne te Loo, die het verhaal van illustraties voorzag, laat zich van haar beste kant zien. Het boek staat vol kleurrijke aquarellen, mooie potloodtekeningen en zwart-wit prenten. Welke techniek Te Loo ook hanteert, alle illustraties zijn ontzettend mooi. Ze brengen je als lezer helemaal in tropische sferen.

Net als Sanne te Loo is Sjoerd Kuyper ook van alle markten thuis. Elk hoofdstuk wordt op een andere manier verteld. Zo schrijft Roly in zijn dagboek, sms’t hij met Mila, schrijft hij een opstel voor school (inclusief schrijffouten!), is er een strip, een gedicht en zijn er filmscènes. Ook wisselt de schrijver steeds van lettertype. Een gewaagde opzet omdat het gevaar bestaat, dat je als lezer de verhaallijn een beetje kwijt raakt. Maar waarschijnlijk is dat een probleem voor de trage hersenen van volwassenen. Kinderen van een jaar of tien, voor wie dit boek bestemd is, hebben hier helemaal geen last van. Zij springen met hun computers en mobieltjes immers ook de hele dag van de hak op de tak. Kuyper speelt hier dus goed op in.

Het verhaal laat zich lastig in een hokje plaatsen. Het is een spannend avontuur, een mooi liefdesverhaal, maar ook een boeiende geschiedenisles. Eigenlijk is het gewoon een juweeltje! En voor het Nederlands Letterenfonds: ‘Danki pa tur cos’, want zonder hun steun hadden Kuyper en Te Loo dit mooie boek niet kunnen maken.