Rembrandt, de verhalenverteller

Het is de laatste jaren een echte trend geworden: de samenwerking tussen Nederlandse musea en beroemde kinderboekenschrijvers. Zo bezoekt Pinkeltje (studio Dick Laan) het Rijksmuseum, woont Maurits Muis (Ingrid en Dieter Schubert) in het Mauritshuis en kunnen kleuters in het Van Gogh Museum een rondleiding maken, aan de hand van Vincent van Gogh’s Gouden Boekje.    

Het Rembrandthuis bracht, in samenwerking met uitgeverij Terra, Rembrandts voorleesbijbel uit. Margje en Sjoerd Kuyper, Joke van Leeuwen, Jan Paul Schutten, Harmen van Straaten en Bibi Dumon Tak schreven gezamenlijk twintig verrassende verhalen die allen gebaseerd zijn op Rembrandts beroemde Bijbelse etsen.  

De Bijbel was voor Rembrandt een belangrijke inspiratiebron. Hij schilderde en etste maar liefst tachtig Bijbelse taferelen. In dit boek staan twintig etsen afgebeeld. Wie goed naar de voorstellingen kijkt, ontdekt dat Rembrandt niet alleen een goede schilder, maar ook verhalenverteller was. In zijn tijd was het gebruikelijk dat Bijbelse scènes Bijbelgetrouw werden afgebeeld. Rembrandt brak met deze traditie. In zijn schilderijen beeldde hij zijn eigen kijk op het verhaal uit en voegde zelfs onbekende ooggetuigen toe, zoals een engel, olifant, hond en keukenhulp. De schrijvers van dit boek lieten enkele van deze ooggetuigen aan het woord.  

Al bij het zien van de cover heb je het idee dat je iets bijzonders in handen hebt. Koos de Wilt vertelt in het voorwoord een en ander over het werk van de beroemde schilder. Deze informatie is bedoeld voor de volwassenen die het boek gaan voorlezen. De verhalen worden allen voorafgegaan door een paginagrote illustratie. Delen van deze illustraties komen, vergroot en voorzien van een vrolijke kleur, op de volgende bladzijden weer terug. Het is jammer dat niet altijd duidelijk te zien is wat er op deze vergrote illustraties afgebeeld is. Je moet deze puzzelstukjes dan in de originele illustratie opzoeken om te kunnen ontdekken wat het voorstelt. Achter in het boek staan alle etsen nogmaals op een rij. Onder elke ets staat de naam van het kunstwerk vermeld en de Bijbeltekst waarnaar de ets verwijst. De bladzijden zijn stevig, wat erg prettig is bij een naslagwerk. Bij veelvuldig gebruik blijft het boek er dus netjes uitzien. Verder is er veel ruimte om de tekst en zijn de hoofdstuktitels in vrolijke tinten geschreven. Het boek is dus niet alleen goed van opzet, maar ziet er ook nog eens heel verzorgd uit.  

De voorleesbijbel heeft tot doel basisschoolkinderen kennis te laten maken met zowel kunst als religie. Je kunt het boek, voorafgaand aan een excursie naar het Rembrandthuis, in de klas voorlezen.  Door goed naar de verhalen te luisteren leer je het werk van Rembrandt begrijpen. Dat de verhalen bij de etsen zinvol zijn, blijkt wel uit de reacties die enkele kinderen gaven toen zij door het boek mochten bladeren: ‘Vet saai’, ‘alleen maar zwart’, ‘wat stelt dat nou weer voor’ en ‘bah’. Na het voorlezen van een verhaal gingen zij de plaat beter bekijken en zagen zij met behulp van wat aanwijzingen pas wat de ets voorstelde.  

Er zijn verhalen voor verschillende leeftijden. Dat maakt het boek voor scholen aantrekkelijk. Er is voor elke groep dus wel een geschikt verhaal te vinden. Het Rembrandthuis organiseert ontzettend leuke rondleidingen, speurtochten en workshops voor kinderen. Het museum verkoopt ook ansichtkaarten van Rembrandts Bijbelse schilderijen en etsen. Het is leuk om elk kind na afloop van het bezoek zelf een kaart uit te laten zoeken. Op school kunnen de kinderen dan het Bijbelverhaal lezen dat bij de kaart hoort en er, net als de schrijvers van dit boek, een echt Rembrandtverhaal bij schrijven.  

Tijdens de Nationale Voorleesdagen (27 januari t/m 6 februari) komen enkele auteurs een verhaal voorlezen in het Rembrandthuis. Aansluitend kunnen kinderen een workshop volgen.

Woensdag 27 januari: Bibi Dumon Tak om 15:00 uur.
Zaterdag 30 januari: Jan-Paul Schutten om 11:00 uur en 13:00 uur.
Zondag 31 januari: Harmen van Straaten om 11:00 uur en 13:00 uur.  

Meer informatie hierover is te vinden op de website van het Rembrandthuis.