Volg je hart

Wanneer het zwemseizoen weer begint, zijn Sophie, Joke, Alex en Mireille veel bij de zwemvijver aanwezig. De vier kennen elkaar nog niet zo goed, maar daar komt snel verandering in. Joke is coördinator van de vrijwilligers van de zwemclub. Ze is heel sociaal en biedt graag een luisterend oor. Sophie heeft een burn-out en heeft ontdekt dat zwemmen haar ontspanning biedt. Na de dood van zijn broer en schoonzus heeft Alex de zorg voor zijn neefjes op zich genomen. De jongens vinden het heerlijk bij de zwemvijver. Mireille houdt erg van de natuur en het zwemmen in de vijver geeft haar een goed gevoel. De zwemvijver is een ontmoetingsplek. Er ontstaan vriendschappen en lief en leed wordt gedeeld. De levens van de vier hoofdpersonen raken meer en meer met elkaar verbonden.

'De zwemclub' zou een prima boek zijn voor een leesclub. Er komen interessante thema’s voorbij, waar na hartlust over valt te praten. Overgang, vriendschap, liefde en eerbied voor milieu, burn-out, rouwverwerking, schuldgevoelens en het maken van een nieuwe start. Dat is heel wat, ja. Maar het mooie is dat dit verhaal ondanks deze pittige thema’s zo lekker luchtig en ontspannen leest. Ik licht enkele thema’s toe:
Rouwverwerking en schuldgevoelens
Ondanks dat de hoofdpersonen in verschillende levensfases zitten en totaal van elkaar verschillen blijken Joke, Mireille en Alex alle drie met dezelfde gevoelens te worstelen. Alex heeft zijn broer en schoonzus verloren en voedt samen met zijn partner hun twee zoontjes op. Alex voelt zich schuldig aan hun dood en is daarom overdreven beschermend voor de kinderen. Mireilles huwelijk was niet wat ze ervan verwacht had. Na de dood van haar man voelt ze naast verdriet ook een gevoel van vrijheid. Maar zijn zulke gevoelens wel gepast? Joke had een geweldig huwelijk. Het is nu vijf jaar geleden dat haar man overleden is. Ze voelt zich aangetrokken tot Jan-Jaap, een van de vrijwilligers van de zwemclub. Maar mag ze wel toegeven aan deze gevoelens?
Liefde en eerbied voor de natuur
Michelle Visser wijst ons op de gevaren van pesticiden. De kwaliteit van het zwemwater is op een gegeven moment in gevaar door het gebruik van glyfosaat. In het boek gebeurt hetzelfde als wat in de media gebeurt. Mensen worden tegen elkaar opgezet. Er wordt een zondebok gevonden en dat is de boer. Maar die boer is wel degene die ons elke dag te eten geeft! Het boek laat zien dat we samen verantwoordelijk zijn voor onze leefomgeving en dat we met elkaar naar mogelijkheden moeten zoeken om de aarde beter te verzorgen.
Het maken van een nieuwe start
Wat ik zelf heel mooi vind, is dat iedereen zich op zijn of haar eigen manier ontwikkeld heeft en klaar is voor een nieuwe start in het leven. Michelle Visser verwerkt enkele mooie levenslessen in het verhaal, waar we allemaal wat aan kunnen hebben. Ik verklap hier niet te veel over. Vooral de ontwikkeling van Sophie sprak mij aan. Veel twintigers hebben te kampen met een burn-out. Na enkele jaren gewerkt te hebben, lopen ze vast. Zo ook Sophie. Haar ouders vinden dat ze haar rechtenstudie weggooit als ze voor een zorgopleiding kiest. Sophie antwoord dat ze niets weggooit, maar er juist iets bijstopt. Ze volgt haar hart en voelt zich hierdoor rijker als persoon. Het verhaal van Sophie zou een voorbeeld voor vele kunnen zijn.

De cover van het boek ziet er heel aantrekkelijk uit. In een oogopslag zie je waar het boek over gaat. Ik, als zwemfan, zou het boek meteen in de boekwinkel oppakken. Maar hier komt het probleem. Ik ben in 6 boekhandels geweest en het boek lag nergens. Overal stapels boeken van goedverkopende schrijvers, maar nergens het boek van Michelle. Op deze manier ontneem je de lezer om zelf nieuwe ontdekkingen in de boekhandel te doen. Zo jammer.

Nog één keer het boek ophemelen en dan stop ik hoor….Het verhaal staat vol met mooie zinnetjes. Veel ervan zou je zo op een tegeltje willen zetten en aan bepaalde mensen cadeau willen doen.
• Blz 58: Mireille is een zonnig kind, dat zich altijd naar het licht draait.
• Blz 130: De enige lust die zij voelt, is eetlust. Goede tekst voor mij op dit moment!
• Blz 255: Niet tegen de boer, maar voor onze gezondheid.
• Blz 212: Een schone wereld moet je zelf bevechten.
• Blz 234: Heb je geen hart maar een creditcard in je borstkas zitten?

Mocht je enthousiast geworden zijn van dit relaas neem dan net als ik een verfrissende duik in De zwemclub van Michelle Visser. Nestel je zelf in een tuinstoel, laat je verwarmen door de heerlijke voorjaarszon, een mok thee met wat lekkers binnen handbereik en genieten maar. Na een half uurtje lezen bereik je hetzelfde voldane gevoel als of je er 30 baantjes op hebt zitten!