Lezersrecensie
Dit verhaal is als een diamant; hard, zuiver en prachtig!
‘Rachels wens’ is een aanrijpende en hartverwarmende historische roman. Eenmaal begonnen met lezen kun je niet meer stoppen.
Amsterdam 2013: Kyra Lieverink heeft een burn-out en beseft dat ze wat anders moet met haar leven. Met thuis zitten kniezen schiet ze niets op en vrienden en collega’s laten steeds minder van zich horen. Ze besluit zich aan te melden als buddy. Kyra krijgt de 93-jarige meneer Zijlstra toegewezen; een oude en eenzame man. Wat begint als samen een uurtje wandelen door de wijk, een kopje koffie drinken en een luisterend oor bieden, ontwikkelt zich tot een emotionele reis naar het verleden van de oude man. Kyra leert niet alleen meneer Zijlstra, maar ook zichzelf beter kennen.
Amsterdam 1942: De Joodse Rachel van Dam werkt op de administratie van diamantslijperij Boas. Hier leert ze de jonge diamantslijper Gijs Zijlstra kennen. Wanneer Rachel een oproep krijgt om zich te melden, schiet Gijs te hulp. Hij regelt een onderduikadres voor haar in Amsterdam. Wanneer het ook daar te gevaarlijk voor haar wordt, neemt hij Rachel mee naar zijn tante in Kollum. Een afgelegen boerderij in Friesland zullen de Duitsers toch wel met rust laten?
Aline van Wijnen wisselt de twee tijdslijnen steeds af in het verhaal en weet ze op een prachtige manier samen te breien tot een verrassend en emotioneel slot.
Aline vertelt een mooi stukje geschiedenis. Natuurlijk zijn er al heel veel oorlogsboeken geschreven, maar elk boek voegt toch weer iets toe. Ik vond het leuk dat de tante die Rachel in huis nam uit Kollum kwam. Een goede vriendin van mij komt hier ook vandaan, dus ik kon me een goede voorstelling maken van hoe het dorp er in die tijd moet hebben uitgezien. Er waren veel boerengezinnen die (met gevaar voor eigen leven) uit Christelijke naastenliefde onderduikers in hun gezin opnamen. Het is goed dat dit aandacht blijft krijgen, we kunnen zoveel van deze mensen leren.
Verder vond ik het mooi dat Aline het belang van vrijwilligerswerk onder de aandacht bracht. De levens van Kyra en meneer Zijlsta blijken veel overeenkomsten te hebben. Beide gaan gebukt onder een groot verlies, hebben hun doel in het leven verloren en zijn eenzaam. Ik vond het prachtig om te lezen dat de twee dankzij elkaar hun hoop en vertrouwen weer terugkregen. Voor meneer Zijlstra duurde het maar liefst 80 jaar voordat hij weer een lichtpuntje vond. Bij Kyra, maar enkele maanden. Door de interessante verhalen van meneer Zijlsta over het verleden van Amsterdam kwam ze er achter waar nu werkelijk haar interesses ligt. Ze besluit een opleiding tot stadsgids te gaan doen.
Dit bracht mij ook op een idee. Hoe leuk zou het zijn om als lezers een rondleiding door Amsterdam te maken langs alle plaatsen die in dit boek voorbij komen? Het huis aan het Vondelplein waar Rachel ondergedoken zat, de Boas diamantslijperij, de straat waar meneer Zijlsta woonde tijdens de oorlog, de Hollandsche Schouwburg, de Stolpersteine van Sara van Gelder enz. Ook een bezoek aan het Namenmonument en het Holocaustmuseum zou hierbij passen. Uitgeverij Boekerij zouden jullie dit niet kunnen organiseren?
Amsterdam 2013: Kyra Lieverink heeft een burn-out en beseft dat ze wat anders moet met haar leven. Met thuis zitten kniezen schiet ze niets op en vrienden en collega’s laten steeds minder van zich horen. Ze besluit zich aan te melden als buddy. Kyra krijgt de 93-jarige meneer Zijlstra toegewezen; een oude en eenzame man. Wat begint als samen een uurtje wandelen door de wijk, een kopje koffie drinken en een luisterend oor bieden, ontwikkelt zich tot een emotionele reis naar het verleden van de oude man. Kyra leert niet alleen meneer Zijlstra, maar ook zichzelf beter kennen.
Amsterdam 1942: De Joodse Rachel van Dam werkt op de administratie van diamantslijperij Boas. Hier leert ze de jonge diamantslijper Gijs Zijlstra kennen. Wanneer Rachel een oproep krijgt om zich te melden, schiet Gijs te hulp. Hij regelt een onderduikadres voor haar in Amsterdam. Wanneer het ook daar te gevaarlijk voor haar wordt, neemt hij Rachel mee naar zijn tante in Kollum. Een afgelegen boerderij in Friesland zullen de Duitsers toch wel met rust laten?
Aline van Wijnen wisselt de twee tijdslijnen steeds af in het verhaal en weet ze op een prachtige manier samen te breien tot een verrassend en emotioneel slot.
Aline vertelt een mooi stukje geschiedenis. Natuurlijk zijn er al heel veel oorlogsboeken geschreven, maar elk boek voegt toch weer iets toe. Ik vond het leuk dat de tante die Rachel in huis nam uit Kollum kwam. Een goede vriendin van mij komt hier ook vandaan, dus ik kon me een goede voorstelling maken van hoe het dorp er in die tijd moet hebben uitgezien. Er waren veel boerengezinnen die (met gevaar voor eigen leven) uit Christelijke naastenliefde onderduikers in hun gezin opnamen. Het is goed dat dit aandacht blijft krijgen, we kunnen zoveel van deze mensen leren.
Verder vond ik het mooi dat Aline het belang van vrijwilligerswerk onder de aandacht bracht. De levens van Kyra en meneer Zijlsta blijken veel overeenkomsten te hebben. Beide gaan gebukt onder een groot verlies, hebben hun doel in het leven verloren en zijn eenzaam. Ik vond het prachtig om te lezen dat de twee dankzij elkaar hun hoop en vertrouwen weer terugkregen. Voor meneer Zijlstra duurde het maar liefst 80 jaar voordat hij weer een lichtpuntje vond. Bij Kyra, maar enkele maanden. Door de interessante verhalen van meneer Zijlsta over het verleden van Amsterdam kwam ze er achter waar nu werkelijk haar interesses ligt. Ze besluit een opleiding tot stadsgids te gaan doen.
Dit bracht mij ook op een idee. Hoe leuk zou het zijn om als lezers een rondleiding door Amsterdam te maken langs alle plaatsen die in dit boek voorbij komen? Het huis aan het Vondelplein waar Rachel ondergedoken zat, de Boas diamantslijperij, de straat waar meneer Zijlsta woonde tijdens de oorlog, de Hollandsche Schouwburg, de Stolpersteine van Sara van Gelder enz. Ook een bezoek aan het Namenmonument en het Holocaustmuseum zou hierbij passen. Uitgeverij Boekerij zouden jullie dit niet kunnen organiseren?
1
Reageer op deze recensie
