Lezersrecensie
Spelen met vuur
Uitgeverij Meulenhoff moet gedacht hebben: bij Pasen hoort Vuur! Want enkele dagen voor het Paasweekend vond ik het nieuwe boek van John Boyn in mijn brievenbus. Ik ben al jaren een groot fan van de Ierse schrijver, dus mijn hart stond meteen in vuur en vlam!
Vuur is het derde deel van John Boynes Elementen-serie. In de vorige delen behandelde de schrijver onderwerpen waar we liever niet over lezen en praten. In Water kwam een vrouw aan het woord wiens man veroordeeld werd voor seksueel misbruik van jonge meisjes, waaronder zijn eigen dochter. In Aarde stonden twee voetballers terecht voor verkrachting en medeplichtigheid aan verkrachting van een jonge vrouw. Wat zijn het voor mensen die deze wreedheden op hun geweten hebben? Hoe zijn ze zo geworden? Wat zijn de gevolgen voor de slachtoffers? Wat voor uitwerking heeft dit op de gezinnen van de slachtoffers en daders? In Vuur maken we kennis met een knappe vrouw die tienerjongens meelokt en misbruikt. Een kant van misbruik waar weinig aandacht voor is, toch wordt 5 procent van de zedenmisdrijven door vrouwen gepleegd.
Dokter Petrus werkt als chirurg op het brandwondencentrum van een groot ziekenhuis in Londen. Op haar werk is ze niet makkelijk in de omgang. Haar nieuwe coassistent, Aaron Umbar, behandeld ze zelfs erg bot. Toch lijkt de jonge man haar te adoreren, want dokter Petrus is een geweldige leermeester. De enige met wie Freya op het werk een goede band heeft, is haar assistente Louise. Ondanks dat de twee al jaren samenwerken, weet Louise niets van Freya's privéleven. Aan de buitenkant ziet het leven van Freya er geweldig uit. Het is een knappe vrouw om te zien, ze woont in een luxe appartement en rijdt een dure auto. Freya lijkt alles mee te hebben. Toch heeft ze een duistere kant.
Als kind werd Freya door haar moeder en oma verwaarloosd. Wanneer ze twaalf jaar oud is, maakt ze een traumatische ervaring mee, die haar nog dagelijks achtervolgt. Ze werd misbruikt en mishandeld door twee veertienjarige buurjongens. Het lijkt er op dat Freya wraak op deze jongens nemen wil, door veertienjarige jongens mee naar huis te lokken. Tal van vragen spookten bij het lezen door mijn hoofd. Worden mensen door traumatische gebeurtenissen uit hun verleden slecht? Of gebruiken sommige hun verleden als excuus om slecht te kunnen handelen? Freya zou toch als geen ander moeten weten hoe het is om misbruikt te worden?
Wat ik heel boeiend vond, was dat Freya tijdens haar werk ouders confronteert met hun daden. Het maakt haar woest als ze ontdekt dat de brandwonden bij kinderen veroorzaakt zijn door hun ouders. Waarom ziet Freya de ouders wel als dader en niet zichzelf? Wat is er mis met haar geweten? Hoelang kan Freya nog doorgaan met haar daden? Wie gaat haar stoppen?
De titel van het boek is goed uitgewerkt in het verhaal. Zowel in haar kindertijd als volwassen leven speelde Freya met vuur. Als kind verlangde Freya naar warmte van haar opvoeders. Nadat ze misbruikt werd, strafte ze haar daders met vuur. Hierdoor werd een huis vernield en gingen er levens verloren. Om haar gedrag te compenseren ging Freya zich specialiseren in huidtransplantatie. Als kinderlokker gaat ze steeds onvoorzichtiger te werk, het kan niet lang duren voordat ze wordt betrapt.
John Boyne laat vaak personages uit eerdere boeken terugkeren. Zo ook in dit boek. Rebecca Hale, dochter van de veroordeelde Brandan Carvin (Water) heeft een relatie met coassistent Aaron Umber. Freya woont in het appartement van de veroordeelde voetballer Evan Keogh (Aarde). Ze was ook jurylid geweest tijdens de rechtszaak tegen de jongeman. We lezen ook hoe het met de jongen afgelopen is. Het laatste deel van de Elementen-serie (Lucht) draait om Aaron Umber en zijn inmiddels veertienjarige zoon (weer die leeftijd veertien...).
Ondanks dat ik regelmatig gruwelde van het verhaal, vond ik het een heel goed boek. Het zet je aan het denken. De personage Freya had wat mij betreft nog wel wat uitgebreider beschreven mogen worden. Tot slot beangstigend me de verhalen van John Boyne. Onze ouders leerden ons vroeger dat we geen snoepjes van enge mannen aan mochten nemen, want dat zouden wel eens kinderlokkers kunnen zijn. Waar moeten wij onze kinderen nu voor waarschuwen? Door de verhalen van Boyne zie je in dat kindermisbruikers niet te herkennen zijn. Het kan de vader van je beste vriendin zijn, de sporttrainer, je idool en zelfs je arts.........
Vuur is het derde deel van John Boynes Elementen-serie. In de vorige delen behandelde de schrijver onderwerpen waar we liever niet over lezen en praten. In Water kwam een vrouw aan het woord wiens man veroordeeld werd voor seksueel misbruik van jonge meisjes, waaronder zijn eigen dochter. In Aarde stonden twee voetballers terecht voor verkrachting en medeplichtigheid aan verkrachting van een jonge vrouw. Wat zijn het voor mensen die deze wreedheden op hun geweten hebben? Hoe zijn ze zo geworden? Wat zijn de gevolgen voor de slachtoffers? Wat voor uitwerking heeft dit op de gezinnen van de slachtoffers en daders? In Vuur maken we kennis met een knappe vrouw die tienerjongens meelokt en misbruikt. Een kant van misbruik waar weinig aandacht voor is, toch wordt 5 procent van de zedenmisdrijven door vrouwen gepleegd.
Dokter Petrus werkt als chirurg op het brandwondencentrum van een groot ziekenhuis in Londen. Op haar werk is ze niet makkelijk in de omgang. Haar nieuwe coassistent, Aaron Umbar, behandeld ze zelfs erg bot. Toch lijkt de jonge man haar te adoreren, want dokter Petrus is een geweldige leermeester. De enige met wie Freya op het werk een goede band heeft, is haar assistente Louise. Ondanks dat de twee al jaren samenwerken, weet Louise niets van Freya's privéleven. Aan de buitenkant ziet het leven van Freya er geweldig uit. Het is een knappe vrouw om te zien, ze woont in een luxe appartement en rijdt een dure auto. Freya lijkt alles mee te hebben. Toch heeft ze een duistere kant.
Als kind werd Freya door haar moeder en oma verwaarloosd. Wanneer ze twaalf jaar oud is, maakt ze een traumatische ervaring mee, die haar nog dagelijks achtervolgt. Ze werd misbruikt en mishandeld door twee veertienjarige buurjongens. Het lijkt er op dat Freya wraak op deze jongens nemen wil, door veertienjarige jongens mee naar huis te lokken. Tal van vragen spookten bij het lezen door mijn hoofd. Worden mensen door traumatische gebeurtenissen uit hun verleden slecht? Of gebruiken sommige hun verleden als excuus om slecht te kunnen handelen? Freya zou toch als geen ander moeten weten hoe het is om misbruikt te worden?
Wat ik heel boeiend vond, was dat Freya tijdens haar werk ouders confronteert met hun daden. Het maakt haar woest als ze ontdekt dat de brandwonden bij kinderen veroorzaakt zijn door hun ouders. Waarom ziet Freya de ouders wel als dader en niet zichzelf? Wat is er mis met haar geweten? Hoelang kan Freya nog doorgaan met haar daden? Wie gaat haar stoppen?
De titel van het boek is goed uitgewerkt in het verhaal. Zowel in haar kindertijd als volwassen leven speelde Freya met vuur. Als kind verlangde Freya naar warmte van haar opvoeders. Nadat ze misbruikt werd, strafte ze haar daders met vuur. Hierdoor werd een huis vernield en gingen er levens verloren. Om haar gedrag te compenseren ging Freya zich specialiseren in huidtransplantatie. Als kinderlokker gaat ze steeds onvoorzichtiger te werk, het kan niet lang duren voordat ze wordt betrapt.
John Boyne laat vaak personages uit eerdere boeken terugkeren. Zo ook in dit boek. Rebecca Hale, dochter van de veroordeelde Brandan Carvin (Water) heeft een relatie met coassistent Aaron Umber. Freya woont in het appartement van de veroordeelde voetballer Evan Keogh (Aarde). Ze was ook jurylid geweest tijdens de rechtszaak tegen de jongeman. We lezen ook hoe het met de jongen afgelopen is. Het laatste deel van de Elementen-serie (Lucht) draait om Aaron Umber en zijn inmiddels veertienjarige zoon (weer die leeftijd veertien...).
Ondanks dat ik regelmatig gruwelde van het verhaal, vond ik het een heel goed boek. Het zet je aan het denken. De personage Freya had wat mij betreft nog wel wat uitgebreider beschreven mogen worden. Tot slot beangstigend me de verhalen van John Boyne. Onze ouders leerden ons vroeger dat we geen snoepjes van enge mannen aan mochten nemen, want dat zouden wel eens kinderlokkers kunnen zijn. Waar moeten wij onze kinderen nu voor waarschuwen? Door de verhalen van Boyne zie je in dat kindermisbruikers niet te herkennen zijn. Het kan de vader van je beste vriendin zijn, de sporttrainer, je idool en zelfs je arts.........
1
Reageer op deze recensie
