Prima thriller

Een nieuwe zaak voor Van In en zijn rechterhand Versavel. Barend Vossen wordt thuis vermoord aangetroffen. Robert Dewilde wordt neergeschoten bij de Damse Vaart. Beide moorden houden op het eerste oog geen verband met elkaar. Dan komt aan het licht dat de voorouders van Vossen en Dewilde bekenden van elkaar waren tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De Vlaamse auteur Pieter Aspe en zijn verhalen laten zich op veel terreinen vergelijken met zijn Nederlandse evenknie Baantjer. Beiden schreven al enkele tientallen verhalen in hun reeksen, beiden zijn gestoeld op een eigenzinnige politie-inspecteur en zijn hulpje (Versavel versus Vledder) en van beide reeksen zijn succesvolle televisieseries gemaakt. Ook de manier van schrijven kent grote gelijkenissen: lekker luchtig, vlot leesbaar en verrassende ontknopingen. Ook de locaties, Brugge bij Aspe en Amsterdam bij Baantjer, nemen steevast een belangrijke plaats in en vormen hiermee een vast decor.

De doos  is grotendeels geschreven vanuit de derde persoon, het boek lees je alsof auteur Pieter Aspe naast je staat en getuige was van de gebeurtenissen. Een klein gedeelte is geschreven vanuit de ik-persoon. Je weet echter niet wie die ik-persoon is. Pas naar het einde toe krijgt deze persoon een naam en belangrijker, weet je zijn rol in het verhaal. Een originele invalshoek dus. Dit geeft het verhaal zeker een extra dimensie en spanning mee. De spanning zit 'm dus niet alleen in het verhaal, maar ook in de schrijfwijze van Aspe en de keuze voor een mysterieus, onbekend hoofdpersonage. De reeks draait weliswaar om Van In, maar de hoofdrol is dit keer duidelijk weggelegd voor de "mystery-ik".

Het aantal sigaretten dat Van In opsteekt in het verhaal is duizelingwekkend. Bij iedere handeling maakt Aspe wel melding dat Van In rookt. Dit is buitengewoon hinderlijk. Niet zozeer vanwege de eeuwige discussie rondom roken, maar omdat het echt zo veel voorkomt. Had Van In met dezelfde frequentie een kauwgom gepakt of een slok water, ook dan zou het irriteren. Het leidt af van het verhaal, het voegt ook niks toe. Het personage van Van In wordt, net als de andere personages, niet echt uitgediept. Wellicht komt dit omdat er al veel delen in deze reeks verschenen zijn. Het is geen gemis, het verhaal is prima te volgen, maar meer uitgewerkte karakters hadden het boek zeker meer diepgang kunnen geven.

Kortom, De doos  is spannend, leest lekker vlot. Het verhaal, en zeker de ontknoping, is origineel. Aspe schrijft toegankelijk, een groot internationaal publiek heeft dat al mogen ontdekken. De keuze om de ik-persoon voor de lezer lange tijd onbekend te houden verhoogt zeker de spanning. Dit compenseert de enigszins beperkte uitwerking van de overige karakters. Al met al een prima thriller.