Gepaste traagheid

Actrice Betty Winter komt om het leven door een ongeluk op een filmset. Althans, dat is wat men denkt. De Berlijnse inspecteur Gereon Rath blijft echter volhouden dat het moord is. Wanneer een mogelijke verdachte onvindbaar blijkt, zijn zijn collega's er dan toch ook van overtuigd dat het moord is. Maar ook dan denkt Rath er het zijne van: hij denkt niet dat de ondergedoken man de dader is. Hij gaat op onderzoek uit, er vallen nog slachtoffers en hij krijgt en passant nog een opdracht via zijn vader, maar deze opdracht doet zijn carrière bepaald geen goed.

Gepaste traagheid
De auteur is scenarioschrijver, en dat is duidelijk te merken in het boek. Kutscher gebruikt veel woorden om in detail een fragment van het verhaal te vertellen. Hij vertelt bijna filmisch over de omgeving, de sfeer, de personages en de gebeurtenissen. ‘De stille dood’ is geen spannende actiethriller, maar een verslag van een politiespeurtocht, dat in gepaste traagheid een prachtig beeld neerzet van het Berlijn in 1930. De vele woorden leidden tot een dikke pil van meer dan 600 pagina’s. Voor wie een spannende thriller verwacht lijkt er geen einde aan te komen, maar voor wie heerlijk wil worden meegezogen in een tijd van weleer is dit boek een waar genot.

Mix van thema’s
‘De stille dood’ is een klassiek speurverhaal van een politie-inspecteur op zoek naar de dader van een misdrijf, dat chronologisch verteld wordt en niet moeilijk te volgen is. Er zijn weliswaar veel verschillende verhaallijnen, maar Kutscher neemt de lezer in alle rust aan de hand mee door het verhaal. Er is naast het speurwerk ruimte voor liefde, belangenverstrengeling en het opkomend nazisme in het interbellum. Daarnaast geeft het boek een mooi beeld van de omgangsvormen destijds en hoe er tegen de opkomst van de geluidsfilm (er waren tot die tijd alleen nog stomme films) aangekeken werd. Hoewel we nu niet anders meer kennen, werd de geluidsfilm gezien als een bedreiging van de artistieke kwaliteit van de film.

Mysterie
Het personage van Gereon Rath is goed uitgewerkt. Hij is een soort antiheld, al lapt hij als politiespeurder lekker stereotype alle regels aan zijn laars. Daarnaast is Charlotte Ritter zeer belangrijk in het verhaal, maar zij blijft ongrijpbaar voor de lezer, in mysterie gehuld. Wellicht komt zij in een volgend deel beter uit de verf. In Kutschers thuisland Duitsland zijn inmiddels al zeven delen rondom Gereon Rath verschenen, ‘De stille dood’ is pas de tweede titel die in het Nederlands vertaald is.

Conclusie
‘Love it or hate it’ is op dit boek zeker van toepassing. Want ‘De stille dood’ is een mooie beschrijving van een tijd aan de hand van een politie-onderzoek. Geen spannend verhaal, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door Kutschers bijna filmische manier van vertellen. Het zal aan de verwachtingen van de lezer liggen of hij van dit boek houdt of het snel terzijde legt.