Goed verhaal dooft langzaam uit

De vierdaagsethriller Het mysterie van de 100… kent twee belangrijke verhaallijnen, die beiden als decor ‘The Walk of the World’ (Vierdaagse van Nijmegen) hebben. In de ene verhaallijn beraamt de terrorist ‘De Pers’ een aanslag die tijdens de vierdaagse gepleegd moet worden. Als dekmantel hiervoor gebruikt hij een cruiseschip dat een aantal geestelijken naar de Vierdaagsemis brengt. De andere verhaallijn gaat over ex-crimineel Herbert en zijn huidige werkgever Délier. Zij willen een gestolen diamanten ring terughalen en hebben daarvoor het perfecte alibi bedacht: deelnemen aan de vierdaagse.

Wie aan Het mysterie van de 100… begint wordt al snel op de proef gesteld. Het verhaal begint in Iran en lijkt weinig met de vierdaagse te maken te hebben. De start van het verhaal lijkt vergezocht en de eerste hoofdstukken beloven niet veel goeds. Het komt traag op gang en bevat heel veel details waarvan je als lezer niet weet of die allemaal van belang zijn. Maar het blijkt een valse start. Als het verhaal eenmaal op gang is, ontpopt zich een interessante thriller met diverse verhaallijnen die op het einde ingenieus tezamen komen.

Echt heel spannend wordt het nergens in het verhaal. Jammer, want Bakkers verhaal heeft in de basis deze potentie wel. Een voorbeeld: de voorbereidingen voor het terughalen van de ring en de uitvoering van dit plan beloven een klapper als ontknoping, maar deze blijft uit. De opgebouwde spanning dooft zachtjes uit. Wellicht komt dit doordat Bakker zijn verhaal te goed heeft willen uitwerken. Want dat moet gezegd, Bakker heeft oog voor detail. Je kan de auteur nergens betrappen op onvolkomenheden in de uitwerking van zijn verhaal: van de beraamde aanslag tot aan de dekmantel, van het alibi van Herbert en Délier tot aan het verhaal achter de gestolen ring, het is minutieus uitgewerkt en Bakker legt de lezer gedurende het verhaal stap voor stap uit hoe alles in elkaar steekt.

Bakker introduceert veel personages in zijn thriller. Ain, aan wie de gestolen ring eigenlijk toehoort, en Herbert leer je goed kennen. Niet zozeer door wat ze nu doen of door gedetailleerde karakterbeschrijvingen, maar door hun verledens. Bij Ain voel je de pijn die ze met zich meedraagt door gebeurtenissen enkele jaren terug, bij Herbert voel je sympathie omdat hij niet langer crimineel is, maar een hardwerkende man die de tweede kans die hem geboden is met beide handen heeft aangepakt.

Het mysterie van de 100… is een goed uitgewerkt verhaal dat lekker wegleest. De diverse verhaallijnen die door elkaar lopen zorgen voor een aangename afwisseling tussen lichte spanning, romantiek, familiedrama en persoonlijk leed. Het verhaal steekt prima in elkaar, maar mist helaas een spetterend einde.