Schurkt akelig dicht tegen realiteit aan

Victor Bronckhorst is, volgens zijn opa die hem met ijzeren hand opvoedde, uitverkorene om de wereld te redden. In hun overtuiging betekent dat het zuiveren van het menselijke ras. Om dat doel te bereiken, heeft Victor een aantal mensen voor zijn karretje gespannen om een id-chip te ontwikkelen. De chip moet bij iedere Nederlander geïnjecteerd worden. Het wordt aanvankelijk geïntroduceerd als de vervanging van een paspoort, met als grootste voordeel dat fraude met persoonsgegevens niet meer mogelijk is. Niet iedereen is overtuigd van de goede bedoelingen van de id-chip en laat zich daarom vooralsnog niet chippen. Daarom maakt de overheid de chip voor steeds meer handelingen vereist (zoals het tanken van benzine) en volgen er strenge controles om te zien of men gechipt is. Al snel na de introductie van de id-chip blijkt dat Victor snode plannen heeft, waardoor de geschiedenis zich lijkt te herhalen. Maar niet iedereen lijkt overtuigd dat het zo’n vaart zal lopen. 

Karin Hazendonk weet met Waanidee een prima thriller neer te zetten die beklijft; de fantasie van de schrijfster schurkt akelig dicht tegen de realiteit aan. De spanning zit daardoor niet zozeer in de vraag of de recherche Bronckhorst weet te ontmaskeren en onschadelijk te maken, maar in het toekomstbeeld dat Hazendonk schetst. Een beeld dat ver weg lijkt, maar in theorie morgen al werkelijkheid kan zijn. De geschiedenis bewijst dat zoiets zomaar kan. Het verhaal zet je aan het denken, en daarmee is het meer dan zomaar een spannend verhaaltje. 

Dat Waanidee beklijft, komt overigens niet alleen door het verhaal zelf, maar zeker ook door het doen en denken van Victor en zijn opa. Deze karakters zijn grondig ‘vormgegeven’ door de vele flashbacks, waarin de zieke geesten van beiden meer dan duidelijk worden. De vergelijkingen met hun grote voorbeeld zijn sereen ingezet, om de karakters te vormen, maar vooral om de gevaren duidelijk te maken. En om mogelijke scepsis, of dit verhaal werkelijkheid kan worden, weg te nemen. Het verleden wordt gebruikt om mogelijke gevaren in de toekomst te verduidelijken.

Het verhaal wordt vanuit vele perspectieven verteld, deze wisselen zich bijna per hoofdstuk af. De vele korte hoofdstukken beginnen wanneer er van perspectief of periode wordt gewisseld met een duidelijke aanduiding, zodat het geen zoekplaatje is voor de lezer. Dit, en de vlotte schrijfstijl van Hazendonk, maken dat Waanidee zich eenvoudig laat lezen.   

Het einde van het verhaal is enigszins een anticlimax. Zonder veel spreekwoordelijk vuurwerk komt Waanidee tot een einde. Dit voelt in eerste instantie als een teleurstelling, maar zijn het niet vaak ogenschijnlijk kleine toevalligheden die voor grote omwentelingen zorgen?

Waanidee is een slim geschreven thriller, met een plot dat akelig dicht tegen de realiteit aanschurkt. Door de verweving van geschiedenis en de huidige technologische mogelijkheden geeft het verhaal stof tot nadenken. Dat, in combinatie met een vlot te lezen schrijfstijl, zorgen ervoor dat Waanidee met kop en schouders boven de grote middenmoot van de thrillers uitstijgt.